Vrijdag werd het rapport gepresenteerd door de enquêtecommissie, die zich had verdiept in de Groningse gaswinning. Zowel de vragen als de antwoorden die de commissie formuleerde, waren in zekere zin licht retorisch…
Ik bedoel dat de antwoorden wel zijn geformuleerd, dat ze waren zoals verwacht, maar dat er toch een vleugje onwerkelijkheid aan kleeft, alsof er in het geheel geen antwoorden zijn gegeven…
Ja, er zijn conclusies als ‘ongekend systeemfalen’ en ‘stelselmatig miskend leed’. De Groningers kennen deze als conclusies geformuleerde antwoorden op die vragen allang, alsmede de uitblijvende gevolgen…
Zelfs voor iemand als ik, tamelijk ver weg wonend van onze voormalige trots ‘de eeuwige gasbelvelden’, is het niet eens verrassend meer. Het is de zo bekende weg, die is ingeslagen…
Tegelijkertijd weet je dat de overheid, plus de geïnvolveerde olietoko’s Shell en Esso, hun smerige handen in onschuld zullen willen blijven wassen…
Maar goed, nu ligt er een pittig rapport en zegt ons opperhoofd Rutte zich te schamen. Nou, volgens mij kent deze man geen of in ieder geval maar heel weinig schaamte…
Zijn regelmatig opnieuw aangebrachte teflonlaag zal het laatste restje schaamte, mocht dat af en toe opspelen, keurig weten te camoufleren…
Trouwens, teflon is een merknaam van een polymeer: polytetrafluorethyleen. De naam teflon komt van de 1ste 2 letters van tetra, gevolgd door 2 letters fluor, aangevuld met ‘on’ zoals bij nylon…
Ja, dat moest ik even opzoeken, want ik ben niet bepaald een bèta. Ik werd gedwongen scheikunde voortijdig te lozen uit mijn pakket op de middelbare school, om succesvol examen te kunnen doen…
Op de een of andere manier voelt het erg goed, dat Rutte een polymeer is, en een merknaam. Het zou me niets verbazen als hij zijn eigen (vrije markt-)naam reeds als merk heeft vastgelegd…
Hij is zo ongelooflijk glad, als de betere IJsselmeerpaling, dat hij nu uitspreekt, vage en onhandige mea culpa’s makend, hoopt het vertrouwen te kunnen terugwinnen bij de Groningers…
Dat woord terugwinnen, ik kan er niets aan doen hoor, maar ik moet toch meteen denken aan dat andere woord, gaswinnen. En ook dat er geen winnaars zijn, hoogstens verliezers. En gas kun je trouwens niet terugwinnen, hoogstens methaan van koeienvlaaien…
Ik hoorde onlangs een interessante hypothetische oplossing noemen voor de lege gasvelden, daar waar de grootste ellende met huizen bestaat, om die holtes op te vullen met water…
Dat zou dan kunnen gebeuren met overtollig regenwater, dat de laatste paar jaar ’s zomers ten gevolge van de verstrating en betegeling van ons land overmatig in de rivieren terechtkomt…
Als we nu eens dat water, op zulke momenten, naar die gasholtes kunnen dirigeren, dan zou dat daar al minder oppervlaktedaling tot gevolg hebben…
En je zou ook, in de toekomst, eventuele zeespiegelstijgingen door kunnen leiden naar Groningen. En passant kun je dan, in extreem droge zomers, dit ‘grondwater’ oppompen om boeren te helpen…
Helemaal geen gek idee. Wat mij betreft de moeite waard om eens te laten onderzoeken. Dat moeten dan niet door de olietoko’s gefinancierde leerstoelen zijn, die daar mee aan de slag kunnen gaan…
Want dat is wat dan steeds gebeurt: de macht van de olietoko’s is ongehoord groot, middels politieke lobby en stromannen in de wetenschap. We zoeken dus neutrale ‘oliemannetjes’, onafhankelijke individuen die tussen lobby en anti-lobby in hangen…
Terug naar de schaamte van Rutte, meer in het bijzonder zijn hoop, de hoop op terugwinning van Gronings vertrouwen. Het is voor mij onmogelijk om dit los te zien van enig dan wel veel sarcasme…
Want door het woord hoop, als bijvoeglijk naamwoord, ga ik onmiddellijk naar de betekenis als zelfstandig naamwoord: hoop, als berg of stapel of bult…
Alle leugentjes van Rutte, zowel die om bestwil als de ‘er geen actieve herinnering aan hebben’, komen voor mij allemaal op die toch al reeds erg grote hoop van ‘m terecht…
Hij is zodanig aalglad dat hij vliegen-vangend de kritiek op hem in ontvangst neemt, al dan niet met een flauw mea culpa-tje omhuld, om deze vervolgens op één van de twee hopen uit te sorteren…
Zijn excuus bij de gaswinning komt denk ik op de hoop ‘leugentjes om bestwil’ terecht, over actief of inactief geheugen hoor je hem dan niet kwekken, die troef houdt hij slinks achter de hand…
Zijn werkelijke hoop is zuiver politiek, met de verkiezingen zo vlak voor de deur. Wij burgers begrijpen zijn standpunt, want op dit moment is iedere politicus bezig met het eigen partijbelang…
We nemen het ze als het ware niet eens meer kwalijk, dat men vlak voor verkiezingen plots begripvoller wordt en lijkt de klagende partij tegemoet te willen komen…
Maar morgen en de dag erna staan er weer andere prio’s op de priolijstjes, ook die van Rutte, en verplaatst hij zijn aandacht weer op goocheme wijze naar andere zaken van landsbelang…
Ja, zo gaat het werkelijk, en resteert Rutte niets anders dan hopen, maar dan als werkwoord. Dat die o zo lastige burgers maar niet gaan terugkomen op al die voor hem zo pijnlijke dossiers…
Maar ook daarop heeft hij iets gevonden, als het pijnlijk voor ‘m wordt. Dat heet de kop-in-het-zand-strategie. En als dat niet werkt kan hij altijd nog roepen dat hij het te druk heeft…
Als excuus voor die drukte zal hij aanvoeren dat er te veel prangende zaken op zijn hopen liggen, dat hij niet alles tegelijk kan aanpakken. Dat zal hij zodanig weten om te buigen dat het een waarheid als een koe wordt, dat we begrip voor ‘m hebben…
Al moet hij oppassen om het woord koe in de mond te nemen, want dat kan ter plaatse de lont in het kruitvat doen steken. Daar waar rook is, is vuur. Of moeten we soms het werkwoord bijstellen, meteen ook naar de verleden tijd: daar waar gas was, was vuur?…
Barfman