Gister was er het beruchte verkiezingsdebat van WNL op zondag. Rick Nieman, een door mij, ondanks zijn rechtse ballenimago, toch zeer gewaardeerd mens, is in staat zijn gasten altijd de vingers op pijnlijke plekken te doen leggen…

Als kijker weet je best dat het holle verkiezingsretoriek is, dat de aanwezige koppen van jut uitentreuren getraind zijn in de beantwoording van niet alleen reguliere, maar ook de meest bizarre, onwaarschijnlijke vragen…

En toch, ondanks dit gegeven van trainingen en voorbereidingen, kun je soms zien dat er mensen door de mand vallen. Voor mij was dat Edith Schippers. Je zag haar buitengewoon ongelukkig worden gedurende het debat…

Ik vind de VVD een vreselijke club mensen. Dat komt omdat ikzelf uit de linkse hoek kom. Dan werkt het niet mee om volledig objectief te blijven naar andere politieke geaardheden…

Maar als ik al iets zou kunnen zeggen over de VVD, wat ze zou kunnen helpen, dan zeg ik: dump zo snel mogelijk deze draak van een vrouw, want die gaat je stemmen kosten…

Edith heeft de looks niet tegen zich, dat is duidelijk, maar alleen met deze looks kom je er niet. Ik doel hier op de relatieve looks hè, voor politici. Want daar liggen de looks vaak onder het landelijke gemiddelde…

Edith was nogal aan het sukkelen gister, ze liep bij wijze van spreken in de val met al die bloedhonden om haar heen, zoals de altijd ready om verbale raketten af te vuren Annabel Nanninga. Om nog maar te zwijgen over Marjolijn Faber…

Mevrouw Faber, jongens toch wat een type. Ik moest denken aan die geweldige cultfilm Kingpin, in het bijzonder de ‘landlady’, gespeeld door Lin Shaye. Liefhebbers van het genre weten wat ik bedoel, welke scène in het bijzonder…

Ze was dus aan het schipperen, arme Edith. Gelukkig zat er ook nog wat common sense aan tafel, zoals de brave burger Paul Rosenmöller. En de nog niet zo lang geleden afgetreden gouverneur van Limburg, de ultra-brave Theo Bovens. Dat was een ‘moetje’…

Kennelijk is er in de Eerste Kamer nog ruimte voor gevallen politici. Zeg maar mensen die te groot of complex waren om door het roostertje van het afvoerputje te kunnen worden geperst…

Ik begrijp het niet goed hoor, dat je zo’n afgetreden gouverneur op laat draven bij die ‘andere’ Kamer. Dan moet je toch tamelijk ver heen zijn, qua beleid in je partij, of is er een chronisch tekort aan kwaliteit…

Maar ach, het hoort allemaal bij dat zo boeiende politieke spel, dat men met losse flodders op elkaar mag schieten terwijl de camera’s alles loepzuiver registreren…

Wat anders nu. Gister zat ik, bij hoge uitzondering, in de trein. En daar overkwam mij iets merkwaardigs. Eerst mocht ik een stuk met de NS reizen, daarna overstappen naar Arriva…

Pas nadat je in zo’n Arrivatrein stapt, realiseer je dat de NS het toch stukken beter voor elkaar heeft. De treinen van Arriva zouden zo uitgebroken kunnen zijn van een draaimolen, zoals je die vroeger op de kermis zag…

Wat een opeen gepropte bende zeg, met van die vreselijke gekleurde driezitsbankjes zonder enige beenruimte. Ik had spijt geen mondkapje bij me te hebben, want tijdens dit half uurtje voelde ik de keelpijn ernstig toenemen…

Na Arriva stapte ik gelukkig weer in een NS-trein, die bijna als een museaal design-object overkwam, met strakke lijnen, ‘kloppende kleuren’ en volop ruimte, waarbij zelfs ik respect kon opbrengen voor de ontwerper…

In de eerste NS-trein had ik een eenpersoonsstoel weten te bemachtigen. Aan de andere kant van het gangpad zat een waarschijnlijk Marokkaanse jongen van pak ’n beet een jaar of twintig…

Hij was aan het lezen, sloeg met enige regelmaat vrij driftig bladzijden om van een soort van handboek, of schoolboek. Het was een losbladig systeem met ringen, een multomap heet dat geloof ik…

Op enig moment keek ik zo opvallend mogelijk naar links, en zag toen dat op die bladen die hij las, allerhande machinegeweren stonden afgebeeld. Van die enorme dingen die je in knokfilms ziet…

Bijna altijd hebben de bad guys zulke apparaten, en weet de held van de film iedereen om te leggen met slechts een pistool of, maar dat is voorbehouden aan Sly Stallone, met pijl en boog…

Het leek me een soort van uitgebreide gebruiksaanwijzing waarin deze overigens keurig geklede jongeman aan het bladeren c.q. lezen was. Ik wist even niet wat te doen…

Er speelde zich een vreemd tafereel af in mijn gedachten. Zat er een potentieel terrorist naast me? Was het iemand die de jihad had omarmd en binnenkort getraind zou gaan worden in het bedienen van zulke wapens?…

Of was het een student aan de politieacademie die zich moest inlezen in wat er zoal op de illegale markt verkrijgbaar is voor terroristen? Maar die grote rugzak naast hem op de stoel, zat die bomvol explosieven?…

Ik wist het even niet. Mocht het een bom zijn die ieder moment af kon gaan, dan zou ik in een flits niet meer bestaan, want ze vinden vrijwel niets meer terug in de directe omgeving van het explosief…

Heel even twijfelde ik of ik enkele wagons verder zou moeten gaan zitten. Maar ja, dan zat ik niet meer in een stiltecoupé. Een duivels dilemma, een bom versus stilte…

Ik kon mijn ogen niet meer van de door de ‘aanslagsyllabus’ bladerende jongeman houden. En ik kon niet voorkomen dat er een soort van opwinding in me begon te ontstaan. Toen besloot ik even metaforisch tot duizend te tellen…

Uiteindelijk kwam ik tot een conclusie en nam ik een besluit. Een terrorist zou nooit zo open en bloot in een boekje aan het bladeren zijn (conclusie). Ik besloot dat ik spoken zag en dat deze jongeman gewoon interesse had in wapens (besluit)…

Al met al was het een mooie ‘systeemtest’ voor me, of ik mijn kop erbij kon houden als mij spontaan iets geks zou overkomen. Tevreden resumeerde ik dat ik de test glorieus had doorstaan…

Ik was geslaagd, en dat was erg lang geleden hoor, dat ik nog eens ergens voor geslaagd was. Het gaf me grote rust dat het bijbehorende diploma mij zo spoedig mogelijk zou worden opgestuurd…

Nadat ik veilig, in één stuk, thuis kwam gister, vergat ik deze gebeurtenis. Nou ja, gebeurtenis? Een gebeurtenis die zich uitsluitend in mijn hoofd had afgespeeld…

Pas een half uurtje geleden schoot me dit ‘voorval’ weer te binnen. Wat als ik me vergist had? Wat als deze jongeman binnenkort toch ontspoort en slachtoffers maakt?…

Wat een sores zeg op de maandagochtend. Het zet me weer aan het denken over die politici en hun trainingen. Die geven braaf antwoord conform de antwoorden zoals geleerd bij de mediatrainingen…

Zouden er ook trainingen bestaan die je leren omgaan met zulke situaties als waar ik gister in verzeild was geraakt? Misschien gaat dat net even te ver. Maar laat ik eens gaan zoeken of er zo’n mooie multomap beschikbaar is, over hoe om te gaan ‘met’…

Barfman