Officieel wordt er geen standpunt bepaald of toelichting gegeven, maar ons aller Hoofd der Monarchie is een podcast begonnen, op basis van gesprekken die Edwin Evers met onze Royal Redbeard heeft afgenomen…
Uiteraard betreft het hier een tot in de puntjes door de overheid gecoördineerd en geredigeerd charmeoffensief, wat kennelijk nodig was nu de zoveelste Konings- c.q. Spelletjesdag weer voor de deur staat…
Wellicht ook bedoeld om eventuele flaters van het Koningshuis, die toch een zekere constante in zich hebben en periodiek over de bühne gaan, voortdurend te willen compenseren…
Al zal men dit in alle toonaarden ontkennen, het is een volbloeds charmeoffensief, een campagne ter verbetering van de geliefdheid van ons Huis. Als een tegenkracht ter bestrijding van de negatieve uitwassen, die Willempie nu eenmaal omringen als keizersvliegen…
Een terugblik ook op tien jaar koningschap zegt men. Is het alweer tien jaar zeg? Pfff! Time flies! Maar dan zonder fun, wat mij betreft, want dat ik hem uitlach is toch echt wat anders dan hem toelachen…
Waar mijn anti-monarchistische gedachten en opinies ooit zijn begonnen is met geen mogelijkheid meer te achterhalen. Vermoedelijk ergens tussen mijn 10de en 15de. Dus eind basisschool, begin middelbare…
Daar waar je als tiener het meest beïnvloedbaar maar ook het meest elastisch bent qua hersenen en geest. Het is een flinke prestatie om als vijftiger terug te keren naar die jaren, en jezelf een spiegel voor te houden hoe het er toen aan toeging…
Het meest waarschijnlijke is dat ik door medescholieren op de middelbare ben meegezogen in radicale uitspraken, want naast een eigen wil was ik nogal gevoelig voor pittige, vaak wat linksere, naar anarchisme neigende meningen…
Daarbij hielp het ook wel dat ik, zoals zo veel kinderen, me deels afzette tegen de ouderwetsche, moralistische, in katholieke mores ondergedompelde standpunten van mijn ouders…
Ik heb werkelijk geweldige ouders gehad, daar lag het niet aan. Maar ook zij hadden zo in hun jonge jaren slagen van de molen meegekregen toen zij hun ‘elastische’ jaren beleefden…
Zo gaat dat, we geven van alles door aan onze kinderen. En ook geven we indirect dingen door die ze bewust niet doorgegeven willen krijgen. Zeg maar de ‘tegen-genen’…
Kinderen zijn altijd een soort nootjesmix van hun ouders, met soms nog flarden grootouderlijke eigenschappen erdoorheen gemengd. Niet dat ik iets nieuws vertel. Ik kom er vrij associërend op, mijn braakbal formulerend…
Terug naar de podcast. Edwin Evers is de gelukkige die de strak geregisseerde interviews heeft mogen afnemen. Een voor mij nogal onwaarschijnlijke keuze, deze man…
Hij is bij mij vooral bekend van die mij tot op mijn schenken irriterende typetjes die hij op de popi-jopi-radiozenders des lands de ether in mocht smijten. Onder meer van die in de realiteit al bloedziekelijk irritante voetbalbroeders de Boer…
Heel Nederland (op mij na) liep met de geinige, spitsvondige papegaaiende grappen en grollen van meneer Evers weg. Het heeft hem kennelijk zoveel krediet opgeleverd, dat hij de uitverkorene is geworden voor de podcast…
Net zoiets als Claudia de Breij die de Troonopvolgster mocht interviewen en daar een boek over heeft mogen publiceren. Er zijn kennelijk mensen die daar warm voor lopen…
Of het nu door mijn jong opgedane elasticiteit komt of door enig grootvaderlijk gen, er is werkelijk waar geen morzel interesse in mijn lijf en kop, dat mij zal aansporen om zo’n boek te gaan lezen of me door de podcast heen te gaan worstelen…
Nee, ik kom niet boven na zulk geworstel! Wellicht dat ik me toch nog eens zal verdiepen in bijvoorbeeld een deel ervan, om te kunnen weerspreken dat ik niet eens weet waarover het nu ging in hun uitingen…
Ja, soms moet je jezelf overtreffen en je overgeven aan het ‘rotte-ei-beginsel’. Dat is dat je niet een heel rot ei hoeft leeg te lepelen om erachter te komen dat het rot is. Een stukje ei volstaat dan…
Je moet er wel feitelijk over kunnen meepraten vind ik, dat is wel zo eerlijk. En ja, soms ben ik weleens bang dat ik, luisterend naar een podcast of een boekje lezend, toch enige sympathie ga ontwikkelen voor zo’n persoon…
Ik ben dan de eerste die dat zal toegeven. Want soms kun je onder de indruk zijn door de gekozen vorm, ook al blijft de inhoud pijnlijk bedroevend. Wie weet is Evers wel een meester in onze Koning uit zijn tent lokken…
Ik spreek met mezelf af, spontaan, dat ik aan één podcast begin, de 1ste, en die probeer uit te zitten. Ik zal minimaal tot de helft moeten geraken, leg ik mezelf op. Fair is fair, het halve ei zal leeg moeten worden gelepeld…
Ook zal ik ergens in het vervolg van 2023 een hoofdstuk gaan lezen in de Breij’s boekje Amalia. Ik kan niet garanderen dat ik dan geen kneiterhard verslag zal opnemen in één of meerdere braakballen…
Het overige ‘nieuws’ vandaag is zodanig divers en ook weer ‘hetzelfde als gister en de dagen ervoor’, dat ik moeite heb een onderwerp te vinden waarmee ik ‘gesellig’ brakend kan afsluiten…
Of toch. Gisteravond laat was ik serieus ingekakt aan het zappen en keek daarbij per ongeluk op kanaal 18, waar tegenwoordig ESPN (een voetbalzender) zit, terwijl daar voorheen het door mij geliefde National Geographic zat (nu op 27)…
Ik haat de voetbalsport in z’n geheel om uiteenlopende redenen, maar ik zag juist op dat moment dat een speler iets op zijn hoofd gesmeten kreeg. Even later kon het worden vastgesteld dat het om een gele aansteker ging…
Ik ben niet alleen tegen voetballen, maar ook tegen agressie. Het bleek een Feijenoord-‘supporter’ te zijn geweest. De voetballer, Klaassen (geen familie van Jan), zat opgescheept met een flink bloedende hoofdwond…
Heel even nog kon ik mezelf beheersen en bekeek ik wat zich daar afspeelde – de spelers, trainers en begeleiders trokken zich terug in een gat in de grond onder het stadion…
Toen wist ik weer waarom ik voetbal zo’n walgelijke sport vind, ik werd er als het ware mee ingepeperd, recht in mijn taas. Me schamend voor deze sport zapte ik verder…
In de krant van vandaag maar weinig nieuws hierover omdat de kranten op het betreffende tijdstip gisteravond al zo goed als klaar waren. En vandaag ook niet heel veel aandacht ervoor omdat het kennelijk bij de sport hoort…
We vinden het reeds normaal dat zulke malloten, die eenvoudig zijn op te sporen omdat stadions vol hangen met camera’s, toch steeds weer stadions weten binnen te dringen…
Ze staan stijf van drank, drugs en wat niet allemaal. Zoals ik mijn dagelijkse boosheid bevredig met een verbaal braakballetje, zo moeten bepaalde liefhebbers van het voetbalspel zich uitleven op kale hoofden van hun scheenschoppende idolen…
Geholpen door mijn hekel aan voetbal in het algemeen, heb ik een nog grotere hekel aan mensen die voetbalstadions bezoeken en projectielen het veld op werpen. Vaak zijn dat dezelfde mafkezen die er vuurwerk afsteken…
Laat ik stoppen, voordat ik in een negatieve spiraal terechtkom en gemeen ga worden, de regionen ‘onder de gordel’ niet schuwend. Ik ken mijn eigenste pappenheimer maar al te goed…
Ik zoek een positieve afsluiter. Ja, ik heb ‘m, al is-ie iets of wat zoetzuur: Sleepy Joe Biden zal op 6 mei niet naar Charles’ Coronation gaan in London…
Dat blijkt nog geen enkele Amerikaanse president te hebben gedaan sinds de onafhankelijkheidsverklaring in 1776. Kijk, dat vind ik nog eens echt nieuws! Ik wist het namelijk niet – wat dan op zich weer niets zegt hè…
Toch is het opmerkelijk dat de in het algemeen vaak openlijk verzoeningswoorden uitsprekende Sleepy Joe deze kroning van Charles niet aangrijpt om die oude vete te doorbreken…
Vooral omdat zijn zeer waarschijnlijke opvolger – Donald Johnny Trump – daar geen enkele boodschap aan zal hebben. Hij zal de Britten slechts nodig hebben voor de handel en de geopolitiek…
Als doorgewinterde antimonarchist, ga ik een uitzondering maken voor Charles, als hij op 6 mei (de dag dat Pim Voortuyn werd vermoord 21 jaar gelee!) de peperdure kroon op zijn kruin zal zien worden geplaatst…
Ik kan niet uitleggen waarom het Britse Koningshuis zoveel serieuzer is dan het onze. Als Charles zijn mond open doet dan komen daar weloverwogen woorden uit. Bekakt weliswaar, maar ik neem dan de moeite om te luisteren…
Ik kan niet zeggen dat ik ooit langer dan een minuut mijn aandacht bij het lispelende gezwam van onze Koning heb kunnen houden. Dat had ik ook bij zijn moeder en grootmoeder…
Dat is de pest van de bloedvererving, waar de eerstgeborene de sigaar is. En dat het hele land ook flink de sigaar is, als blijkt dat die eerstgeborene een minkukel is, een sukkel eerste klasse…
Maar misschien ligt het wel aan onze taal. Ik heb datzelfde met Nederlandstalige muziek, die wint het werkelijk nooit van de Engelstalige. Met de nadruk op de tekst, de taal, die in beginsel losstaat van de muziek…
Wie weet zit het ‘m daarin, de taal, de boertige wijze waarop wij ons uitdrukken, terwijl dat Engels zo prachtig zangerig en welluidend wordt gesproken (door ‘native speakers’ bedoel ik)…
Het zal ook komen door de nog immer in ons Koninklijk Huis rondwarende papperige spruitjesluchten, om nog maar te zwijgen over die van kapot gekookte kolen…
We zijn een klein landje, waar zo op het oog weinig ingewikkelds mee aan de hand is. Niets is minder waar: ik vind ons land razend ingewikkeld, alleen al door de oude noord-zuid-tegenstellingen en de bijbehorende argwaan…
In Limburg zal een ‘Holländer’ (zo noemt men daar de inwoners van de voormalige kolonieprovinciën Noord- en Zuid-Holland) altijd met grote argwaan worden aanschouwd, bewust van het feit dat er ieder moment een mes in hun rug kan worden gestoken…
In wezen verschilt het niet veel van de op argwaan en wantrouwen gestoelde beginselen van de BBB. Een diepgewortelde afkeer van de Haagse en hoofdstedelijke arrogante ritselaars…
Je ziet dat fenomeen regelmatig, in bepaalde golven, terugkomen in onze voormalige regentenmaatschappij, als er weer een sterke spreekbuis is opgestaan die dit ‘oude probleem’ goed weet te vertalen naar politiek – ziedaar Carolientje…
Als fenomeen is zij misschien een geschenk uit de hemel, dat de boel à la Voortuyn op scherp zet. De immer als een slang om de hete brei heen kronkelende Rutte zal alles uit zijn kast moeten halen ditmaal, om een zachte landing te kunnen maken…
Okay, ik dwaal af. Sleepy Joe gaat dus niet naar Charles’ kroning. Ik begrijp nu ook waarom ik dit niet wist. Dat was omdat Charles voorgangster Queen Elisabeth er zo lang zat, ruim voordat mijn moeders eicel werd geënterd door mijn vaders flagellaat…
Best stom dat dit misschien ultra-nietige nieuwsfeitje me zo aan het denken heeft gezet. Dus Joe, benoem ‘Five Six’ gewoon tot National Reconciliation Day. Al is het alleen maar om je opvolger te stangen…
Barfman