De Paasdagen verliepen als een rustig kabbelend bergbeekje. Afgezien dan van geweerschoten in de VS met multipele doden, en de bijna gebruikelijk wordende maar zeer laakbare homohaatactiviteiten in ons kikvorslandje…

Het schokkendste was: de Dalai lama die zijn tong uitstak zodat een jongetje eraan kon zuigen. Zulke beelden doen mij meteen het ergste vermoeden, wat zich zoal achter de schermen afspeelt als hij niet publiekelijk optreedt…

Maar het had nog erger gekund: stel je voor dat hij als een echte lama was gaan spugen? Ja, er is altijd een overtreffende traptrede die men kan nemen. Maar de Dalai lama, goh zeg, hij had beter moeten weten…

Gelukkig was hij zo ‘apt’ om meteen excuses aan te bieden. Althans, dat zullen zijn souffleurs hem hebben ingefluisterd. “Vlug lama, grote spirituele leider der alpaca’s, zeg dat het een grap was en dat het je spijt.” Zo gaat dat denk ik…

Naast een spiritueel maar vooral eloquent begaafd man, die heel spontaan wijze woorden produceert in situaties waarbij ik steeds denk dat hij zich er niet meer uit weet te lullen, blijft hij een man in een mannenwereld…

Ik hoop niet dat dit het topje van een zwarte ijsberg is, dat er meer is dat de wereld beter niet kan weten. Maar zulks te beweren, ook al ligt dat op het puntje van mijn tong, gaat vooralsnog te ver. Ik bied er meteen mijn excuses voor aan…

Adrianus van der Poel zijn zoon, Mathieu, kleinzoon van wijlen Ray Poupou, heeft Paris-Roubaix gewonnen, zijn eerste kinderkopklassieker! Weliswaar geholpen door een onfortuinlijke lekke band van zijn eeuwige rivaal Wout van Aert…

Die lekke band kwam op het slechtste moment in de koers, al weerde Wout zich nog als een Vlaamse Leeuw. Mooie tv op eerste Paasdag. Zonder regen en dus relatief veilig, al zal John Degenkolb daar anders over denken…

Nee, ik spreek niet plots in tongen hoor, maar praten over de wielersport klinkt mogelijk wat ‘buitenaards’ of zelfs opdringerig spiritueel, voor de mensen die er niets mee hebben…

Nadat het zich in stilzwijgen hulde toen Macron en Von der Leyen bij sluwe Xi op de koffie waren om de Russische invasie te bespreken, slaat China flink op de trom door Taiwan omcirkelend te intimideren met militaire oefeningen…

Tevens horen we van intimidatie van een Volkskrantjournalist, Marije Vlaskamp. In Trouw wordt mijn haviksoog onmiddellijk als een magneet getrokken naar een kennelijk feitelijke term die men gebruikt…

Er staat letterlijk: ‘de intimidatie- en spionagetak van de Communistische Partij’. Dan denk ik meteen: welke takken van de Partij zijn er nog meer?…

Fantaserend zou je dan kunnen komen op: de bewakingscamera- en universiteiteninfiltratietak van de CP. Of: de CHIN-IND-REST-instandhoudings- en Oeigoeren-martelfabriek-managers-opleidingsinstitutentak…

Ja, ik geef toe dat ik er geen gering plezier aan beleef om dat grote, machtige China, de meervoudige miljardenstaat die niet op een miljoentje meer of minder burgers kijkt, op de hak te nemen…

Oh ja, ik mag niet vergeten eervol te vermelden de Dalai lama-ridiculiserings- en de alpacakweekvleestak, die sinds de Chinese inval van 1950 aan importantie heeft gewonnen…

Toch was er, los van de matige Paasdagen, nieuws van wereldformaat. En dat nog wel uit eigen land: de Wc-motmug is verkozen tot insect van 2023!…

Het gaat er niet eens om dat ikzelf dat beestje niet kende, vermoedelijk met mij velen. Maar het gaat om het ridicule excuus dat wordt aangewend om dit arme beestje voortaan te laten leven…

Dat we deze arme donder voortaan moeten sparen als we het argeloos tussen onze vlakke handen als ongewenst wc-diertje tot moes meppen…

Want, en nu haal ik Trouw weer aan: ‘de larfjes van deze mug eten organisch afval waar bacteriën in zitten’. Volgens mij zitten er altijd bacteriën in organisch afval, een zinloze uitdrukking dus…

Hun larfjes eten bacteriën. En volgens genoemd ochtendblad helpen deze arme motmugjes met de schoonmaak van het toilet. Ja, het staat er letterlijk…

Als wij onze (op z’n best) wekelijkse wc-schoonmaakbeurt mopperend doen, zijn er vele teams van kleine larfjes, gewapend met emmertjes, sponsjes en schoonmaakmiddelen, bezig ons te assisteren…

Helaas zijn we te blind om dit te zien, dat deze ongewenste helpers ons bijstaan bij een schone plee. Het zijn de opvolgers van de kabouters, die ons lang geleden reeds in de steek lieten…

Alleen de grote kunstschilder Rien Poortvliet had feilloos in de smiezen dat de verdwijnende kabouter moest worden vereeuwigd, wat hem prima is gelukt. Maar het wc-mugmotje is hem ontschoten…

We horen trouwens niet veel meer over Poortvliet tegenwoordig. Mogelijk is dat zo omdat hij al bijna dertig jaar dood is. Wat niet helpt om publiciteit te krijgen is dat hij zijn schilderingen en illustraties nooit heeft verkocht…

Zo kun je dus ook niet te horen krijgen dat er bij Christies een Poortvliet verkocht is voor maar liefst vijf miljoen dollar. Verkocht aan een anonieme boze kabouter uit Rusland. Dan weet iedereen dat het de kleine Tsaar is…

Er bestaat wel nog een Poortvlietmuseum. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de nabestaanden, c.q. de uitbaters van dat museum, een hekel hebben aan bezoekers…

Gevestigd op een klein eilandje in het Haringvliet, Tiengemeten geheten, in een hoeve die wordt gedeeld met Natuurmonumenten. Denk echter niet dat u er eenvoudig kunt komen, met de auto of de trein…

Je moet het Haringvliet overzwemmen of met een eigen bot aanmeren, of gebruik maken van een publiek pontje. Je moet er nogal wat voor doen, om de kaboutermannetjes en -vrouwtjes in het echt te mogen aanschouwen, op canvas bedoel ik…

Nu de boeiende schilder via mijn vrije associatie bij het wc-mugmotje terug is in mijn herinnering, ga ik op korte termijn een expeditie op touw zetten dat museum te gaan bezoeken…

Zo zullen mijn verre Zeeuwse genen toch nog enige bevrediging krijgen. Daar op het vlakke land waar de piepers nog echt uit de klei worden gerooid, en niet uit Aviko-fabrieken komen waar ze via 3D-pieperprinters worden uitgepoept…

De grote Zeeuwse Piepergod zal meedogenloos zijn voor die burgers die zonder na te denken wekelijks hun 3D-piepers met kunstmatig gezoete mayonaise naar binnen schrokken als ze, op z’n gunstigst, uit de air fryer op tafel komen…

Barfman