De ‘tacker’ (dat is de tekstbalk onderaan tv-programma’s voor het snelle extra nieuws) van Goedemorgen Kwaakland gaf zojuist aan dat er een ‘ongeziene aanval op Kiev’ was…

Over journalistieke onbenullen gesproken: ongezien als in de betekenis van ‘niet gezien’, of ongezien als in ‘ongehoord’, al kun je ook daarover weer van mening verschillen (of het over horen gaat of over iets brutaals)…

Ook was Daisy Duck weer aanwezig, ditmaal zonder ook maar over de Monarchie te kwekken. Althans, ik heb het niet gehoord. Nu snaterde ze vrolijk mee over de woningnood en het uitblijvende landbouwakkoord…

Met Daisy Duck bedoel ik Justine Marcella, al moet ik zeggen dat hoe vaker ik haar zie, hoe meer ik aan haar merkwaardige eendensnavel wen. Ze doet in ieder geval haar best, dan ben je op de goede weg denk ik…

De betrokkenen die aan het landbouwakkoord sleutelen, onder leiding van Pietje Adema, zijn pas vanochtend om half acht gestopt met hun gekwek. Dat ons Grote Opperhoofd Rutte vannacht nog zijn snuit liet zien, voegde niets toe…

Alsof Pietje werkelijk dacht, voordat we de zoveelste vrije dag hebben plus brugdag, dat men dat complexe landbouwakkoord wel even zou fiksen, als gladde Mark zich zou melden aan de onderhandelingstafel…

Maar inmiddels heeft Pietje reeds aan de goegemeente (zoals ik, de gemiddelde onbenul die het nieuws probeert te volgen) laten weten dat het nog maanden zal gaan duren, aleer er een akkoord zal komen…

Dan vind ik het op z’n zachtst gezegd vreemd dat Pietje vannacht Rutte liet opdraven. Of zou die laatste dat soms op eigen initiatief hebben gedaan? Ook dat is vrij onwaarschijnlijk…

Ik begrijp dat er nog wrevel is aan de kant van de boeren over de invulling van hun toekomstige natuurtaken, om beter op de natuur te moeten passen. Niet onbegrijpelijk, want de gemiddelde niet-biologische boer veegt zijn gat af aan de natuur…

Ik heb het al vaker gezegd: het gaat om de Knaak, om niets anders. In de jaren ’80 boorden boeren wel eens nieuwe markten aan, zoals het fokken van struisvogels. Tegenwoordig steken ze dientengevolge de kop in het zand…

Ja, zoals het baasje soms wat kan leren van zijn hond, zo leren de boeren ook van hun have. Maar de messen zijn allang geslepen en de standpunten bepaald. Dat zeg ik als de typische stuurman die op de wal staat…

Ja, dat mag ik niet vergeten, dat ik in wezen niets te vertellen heb, op geen enkele wijze. Die ene stem die ik een paar maal per vier jaar mag uitbrengen, die zal het verschil niet maken. Al is het erg goed voor mijn ego, dat ik mag stemmen…

Want in verkiezingstijd denk ik altijd: ik ga potverdorie mijn stem uitbrengen, want nog nooit is mijn stem zo belangrijk geweest! Voor alle duidelijkheid, ik denk dat vóór de verkiezingen en op de dag zelf dat ik mijn stem uitbreng…

Na afloop van de mij altijd teleurstellende uitslag, denk ik steevast dat de democratie, of in ieder geval de onze, niet zo veel meer voorstelt. Terwijl ik eigenlijk zou moeten concluderen dat ik een slecht verliezer ben…

Zoals Donald Trump? Ja, maar dan net even anders. Ik roep geen aanhangers op om de Tweede Kamer of Ruttes torentje te bestormen. Als ik die macht had, ik zou het – wie weet – niet nalaten…

Het is een wat nieuwsloze dag vandaag, Hemelvaart. De dag dat ons aller Jezus voor de tweede maal ten hemelen steeg om zijn vader te bezoeken, naar verluidt voorgoed…

Vroeger was er nog een krant op deze dag, maar de sluwe mediabedrijven doen dat al lang niet meer, ter besparing van de kosten. Denk niet dat daardoor de abonnementsprijzen verlaagd zijn. Want krantenbaronnen zijn ook maar gewoon nieuwsboeren…

Altijd in voor de snelle winst. Of dat nou komt door de omzet te vergroten of door de kosten te verlagen (bij voorkeur tegelijk), als er meer marge kan worden behaald, dan gaan ze ervoor…

Trouwens, in mijn jeugd hadden boeren, toen ze nog geen agrarische ondernemers heetten, een Mercedes op het erf staan. Waar ze overigens zelden in reden. Maar als ze dat deden, was het vaak op zondagen, met een slakkengangetje…

Waar dat nou precies in zat, dat ze een Mercedes reden, dat wist ik toen niet. Maar gaandeweg, toen met het vorderen der jaren mijn verstand ook wat meegroeide, meende ik te kunnen verklaren waar ‘m dat nu in zat…

In die tijd waren boeren vaak nog klein, bestonden de varkensflats nog niet (wel letterlijk, want de ‘flats’ van de varkens, die werd toen nog zonder regelgeving over de boeren akkers uitgespoten), was alles nog enigszins bescheiden…

Maar de boertjes van toen boerden best goed, want men leefde eenvoudig en zelden op de pof. Die Mercedes, die werd betaald vanuit de schoenendoos, die dan bij de dealer trots in de naar boenwas geurende showroom op tafel werd omgekieperd…

Daar zit nu precies de crux: het was de toenmalige terechte trots van die boeren, die resulteerde in het feit dat men zichzelf op een Mercedes trakteerde, omdat de zaken goed gingen…

Toen ik dat begin jaren ’90 plots ‘zag’, dacht ik: ja, het enige onbescheiden dat boeren doen, is zo’n ‘Mersledes’ rijden. Ik vond dat ze groot gelijk hadden, want gewone, niet-boeren burgers die succesvol waren, deden dat ook…

Tegenwoordig staan er meerdere Tesla’s op de erven van vooral de grotere boeren. En er zijn heel wat grote boeren bijgekomen, sinds de tijd dat de Mersledes uit de gratie begon te raken…

De boeren gemeenschap heeft dan ook procentueel en absoluut het meeste miljonairs van alle groepen ondernemers. Het gaat ongelooflijk goed met de sector. En dus begrijpelijk als er bedreigingen zijn van hun agrarische verdienmodel…

Als ik een goed draaiende boer was, zou ik ook een serieuze compensatie willen voor het moeten inleveren van verdiensten, en ook moet er subsidie komen voor het minder agressief boeren, ter behoud van de natuur en de beperking van de uitstoot…

En ja, dat ‘gevecht’ moet aan tafel worden opgelost. Daarbij hoort het doen van duivelse compromissen. We moeten allemaal minderen in deze gehavende wereld, de boeren gemeenschap vormt geen uitzondering…

Ik mag hopen dat Pietje Adema ergens de energie vandaan haalt en ook schrander genoeg is om goede secondanten bij de gesprekken te betrekken, zoals Johan Remkes. En misschien mag de sympathieke boerendochter Carola Schouten wel aanschuiven…

Die laatste dan zonder de boeren pet op, maar gewoon omdat ze begrip heeft voor de boeren en bij mij in ieder geval de indruk wekt oplossingsgericht te zijn, en daarbij alle belangen even belangrijk vindt…

Maar ja, ik ben die op de wal staande beste stuurman, die het altijd beter weet. Alhoewel, ik ben de tweede reservestuurman, die in noodgevallen kan worden opgeroepen. In de tussentijd bak ik frieten in de gaarkeuken van een groot schip…

Allemaal metaforisch hè! Want ik bak in werkelijkheid nooit frieten. Hoogstens twee maal per jaar, nooit twee maal binnen drie maanden, geef ik me over aan het eten van friet, gekocht bij de frietboer. Niet dat ik het niet lekker vind, het is gewoon niet goed voor me…

Al moet ik in alle eerlijkheid bekennen dat ik af en toe aardappeltjes bak, die ik dan zo vet maak in olie, dat ik net zo goed frieten had kunnen eten…

Ja, het leven is net als een paradox. Het lijkt zo onlogisch allemaal, maar als je inzoomt dan wordt het duidelijk: de mens, ooit apen, later jager-verzamelaars, houdt nu eenmaal van vettigheid. Dat zit als de betere friet ingebakken in ons DNA…

Barfman