Verrassend of niet: Geert Wilders aka de Pruikenkop wordt nog steeds erg veel bedreigd. Zo vaak dat hij in zijn uppie meer dan de helft van alle bedreigingen, gericht aan het adres van politici, voor zijn rekening neemt…

Hij had liever bovenaan andere statistieken gestaan, zoals meest geliefde politicus, of langst zittende Minister-President. Want er zal geen dag voorbijgaan dat hij denkt dat niet zijn oud-partijgenoot Rutte maar hijzelf daar in het torentje had moeten resideren…

Er was onlangs een 11-jarig kind dat hem wist te bedreigen. Kennelijk is het iets universeels, dat dit gedrag wordt opgewekt door zijn verschijning, zijn existentie. En dat terwijl hij al vaak door zijn collega’s als politicus van het jaar is uitgeroepen…

Een zeer zeldzaam verschijnsel, wat mij betreft. Even goed kun je weinig anders concluderen dan dat hij een ongehoorde hoeveelheid haat en woede opwekt. Een soort van natuurlijk pispaalfenomeen, waar een boel mensen zich aan zondigt…

Het vervelende van dit alles is dat hij bij mij niet uitsluitend gevoelens van haat en woede opwekt. Ik moet namelijk regelmatig om hem lachen. Want hij is, naast het uitspreken van allerlei vreselijke banvloeken over de niet-witte mens, best wel een geinponem…

Ik heb ongelooflijk moeten lachen (en moet dat nog steeds) over dat komische accidentje met onze MP, over dat “Doe normaal man!” van Wilders tegen Rutte, dat werd beantwoord met: “Doe zelf normaal man, tjonge jonge!”…

Beide heerschappen wisten dat ze parlementaire historie aan het schrijven waren, door als kleine kindertjes een welles-nietes-spelletje te doen, ten overstaan van heel het land…

Ik heb een bloedhekel aan de politieke fundamenten die Geertje aanhangt, en ook aan de hakketakkerige manier van redeneren, die zelden zuiver op de graat is en meestal gericht is op bewuste stigmatisering van gekleurde medemensen…

De manier waarop hij dat doet, zeg maar de vorm (niet de inhoud), daar moet ik toch vaak om gniffelen. Alleen al omdat hij zo voorspelbaar is in zijn verkramptheid te moeten stigmatiseren, juist dat maakt het dat je handenwrijvend op zijn reactie zit te wachten…

Ook al ziet hij af en toe zo bleek als wat, met dat witte haar en zijn soms zo lijkt het met witte schmink bewerkte gezicht, hij is één der kleurrijkste figuren van de vaderlandse politiek. Een soort van bezoldigde nar om het parlement wat op te fleuren…

Wat anders. Putin en Zelensky rollebollen weer eens door de media over het feit of de Russen nu Bachmoet hebben veroverd, of niet. Putins Zwitserse Garde, de massamoordenaars van Wagner, beweren dat Bachmoets doek is gevallen…

Wie er nu gelijk heeft, dat gaat de komende dagen wel duidelijk worden. Ik heb eerlijk gezegd de neiging om de kleine Tsaar te willen geloven, juist omdat Bachmoet van generlei strategische waarde is, hoogstens psychologisch…

En de psychologie, dat is Putin zijn afdeling. Zo kan hij toch nog een Pyrrusoverwinning behalen, wat hem de gelegenheid biedt, zwelbastend en glimmend van trots, dit te kunnen meedelen aan zijn hem zo liefhebbende volk…

Ach, in Trouw vanochtend een vreemde monoloog over één der cashcows van het land. Nee, dit is niet de zoveelste discussie over de nog op te lossen agrarische dilemma’s, want het is stil geworden op dat punt…

Het zijn de standpunten van Frank Cörvers, hoogleraar ‘Demografische transitie, menselijk kapitaal en werkgelegenheid’ aan de Universiteit van Maastricht, die ‘los mag gaan’ in een opinieartikel…

Menselijk kapitaal een werkgelegenheid, is dat niet voor een deel dubbelop? Enfin, Frank is, als de slager die zijn eigen vlees keurt, van mening dat er geen enkel probleem is met al die buitenlandse studenten…

Want daar excelleert zijn universiteit in, door zoveel ‘studenten-werkgelegenheid’ aan te bieden, dat bijna de helft van alle studenten buitenlands is, en daarmee een enorme cashcow voor zijn goed-boerende werkgever is geworden…

Thema daarbij is ook het Engelstalige van de opleidingen. Hij zegt dit niet letterlijk, echter het artikel suggereert dat dit het geval is, als je het Nederlands als voertaal zou herinvoeren. Het zou volgens hem dan om ‘het doden van de cashcow’ gaan …

Ik denk, geheel naar analogie van agrarische problemen: als je in de slachthuizen maar keurig netjes, op diervriendelijke wijze te werk gaat, dan is er niets aan de hand. Dan kun je zoveel cashcows doden als je wilt…

Met types als Frank wordt mij meer dan ooit duidelijk dat vrijwel alles in onze maatschappij wordt gezien als verdienmodel, dat dit altijd op de eerste plaats komt. De universiteit als verdienmodel. Poeh, ik heb daar grote moeite mee hoor…

Ik geloof nooit dat Robbert Dijkgraaf het met zijn hoogleraar eens is. Want het primaire doel van universiteiten is het ten dienste staan van de maatschappij in relatie tot het opleiden van mensen en de verbreding en verdieping van kennis…

Of daar dan geld mee verdiend wordt, of dat ze quitte spelen (of desnoods verlies lijden), dat zou niet bepalend moeten zijn voor de inhoud van het opleidingsprogramma. Of mis ik iets, zie ik iets over het hoofd?…

Oh, nu hoor ik op het journaal dat er toch nog steeds veel mis is in slachthuizen. Het is een herhaling van een poosje geleden, toen dit al werd gemeld. Waakhond NVWA gaat echter pas vanaf 2024 meer controleren en boetes uitdelen bij wangedrag…

Dat noem ik nog eens het willens en wetens goedkeuren van wantoestanden. Want de slachthuizen hebben het al zo moeilijk hè. Wat een ongehoorde kul zeg. Kan Johan Vollenbroek dit niet ook meenemen in zijn juridische strijd tegen de overheid?…

Soms word ik zo moe van alles, vooral daar waar onze overheid, of diens verlengstukken zoals de NVWA, oogjes dichtknijpt en bepaalde bedrijfstakken ontziet. Ik vind dat net zo laakbaar als subsidie toekennen die bij nader inzien oneerlijke concurrentie is…

Daar hadden we vroeger een handje van, door megalomane voetbalclubs te redden door voor veel te veel geld een stadion over te kopen, of gratis grond te schenken zodat ze daar hun megalomane stadions op konden bouwen (die later weer failliet gingen)…

Misschien moeten we maar eens collectief een paar weken geen vlees eten, uit protest tegen die onbeboete wantoestanden in slachthuizen. Ik weet zeker dat dit helpt…

Ongetwijfeld gaat er dan ‘spontaan’ van alles verbeteren, want als er een verdienmodel dreigt te gaan verdwijnen, is de eigenaar ervan vaak bereid verrassend grote investeringen te willen doen…

Denk niet dat dit gebeurt uit hoofde van menselijkheid, want zo’n eigenaar ziet die investering uitsluitend als toekomstig verdienmodel, als ‘iets’ waaraan men later veel geld zal kunnen verdienen…

Zonder toekomstig verdienmodel laat men onmiddellijk de boel de bietenberg op gaan, trekt men de stekker eruit. Want geen investeerder doet iets waar geen geld mee kan worden verdiend…

Dat is de ongeschreven Gouden Wet van de Economie, die je in geen economieboek zult terugvinden. Er moet altijd ergens een lichtpuntje zijn die tot geldverdienerij leidt. Als dat lichtpuntje ontbreekt, is er geen hond die er knaken in zal steken…

Okay, tijd om dag te zeggen, zoals de Teletubbies in de Nederlandse nasynchronisatie altijd zo mooi wisten te verwoorden. Ik heb daar, als vader, bijna meer van genoten dan de meeste kinderen…

Prachtig verdienmodel trouwens, die in onhandige kostuums gestoken acteurs. Er was een tijd dat de Teletubbies het straatbeeld bepaalden, iedereen had het erover. Zelfs ik quootte in die tijd vaker die stomme poppen dan dat ik Hans Teeuwen imiteerde…

Zelfs kinderen als doelgroep zijn een geweldig verdienmodel. Eigenlijk kun je aan alles geld verdienen, als je het maar slim aanpakt. Er zijn mensen die op dat gebied gouden handjes hebben…

Helaas behoor ik niet tot die soort. Voor mij behoren mensen met zulke handjes tot met uitsterven bedreigde diersoorten. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ze in mijn menselijke biotoop niet voorkomen…

Waar dat aan ligt? Geen flauw idee. Misschien komt het door mijn oude socialistische inborst, dat geld verdienen ‘vies’ is. Met de kennis van nu denk ik: wat een ongelooflijke flauwekul toch, dat ik ooit zo dacht…

Dat is de tragiek van ons leven, dat we er pas vrij laat achter komen dat we, over onze schouder terugblikkend, het anders hadden moeten doen. Dat we, net als Uncle Henry in ‘A good year’ zei, ‘a fucking million’ op de bank hadden moeten hebben staan…

Als appeltje ‘voor tegen’ de dorst. Nu is het te laat om nog voor die klote-miljoen te gaan. Maar gelukkig is erover dromen nog niet verboden, bestaat er nog geen waakhond die mensen opjaagt die verboden dromen hebben…

Barfman