Gister had ik het nog over de blafband van Dilan Y-Z, het bazinnetje van de VVD. Vanwege de toch tegenvallende uitslag gister voor de liberale vrije marktkoningin, was ze nergens te bekennen. Ja, een mager tweetje (X-je?) was er, zoiets als: toch bedankt jongens…
Vanochtend gaf de meestal het liberale gedachtegoed adorerende Wouter de Winther, gelieerd aan De Telegraaf, te kennen dat Dilan Y-Z een slechte verliezer lijkt. Dat is opmerkelijk, omdat Wouter meestal in de bres springt voor het rechtse gebeuren…
Wie weet heeft hij ergens kift over met Miss Y-Z, of heeft ze hem te lang genegeerd voor een exclusief interview of iets van dien aard. We zullen het nooit te weten komen. Even goed vond ik het opmerkelijk, dat Wouter dit zei…
Mede omdat Pieter Omtzigt óók in geen velden of wegen te bekennen was. Nee, neem dan het BBB-boegbeeld, die overal en nergens, vaak bitterballen naar binnen schrokkend, haar snuit laat zien en dan op nogal theatrale wijze zegt ‘zo blij te zijn met de uitslag’…
Terwijl je weet dat ze meer verwacht had, omdat deze uitslag aangeeft dat de BBB definitief op haar retour is. Ze kwam met heel veel fanatisme en ogenschijnlijke boeren daadkracht de politiek binnen stormen. Inmiddels weten we dat ze het óók niet kan…
Met veel (wat mij betreft wanhopige) bravoure ging ze afgelopen week nog naar Brussel, pogend om die circa anderhalve miljard korting op de boeren subsidie terug te laten draaien. Met de staart tussen de benen, onzichtbaar onder haar flodderjurken, kwam ze terug…
Maar ach, ze zal zich ongetwijfeld apetrots voelen dat ze dit toch maar allemaal voor elkaar heeft gekregen, uit het niets een boeren beweging op gang brengen en eenmalig ongekend pieken, zoals ze vorig jaar bij de gemeenteraadsverkiezingen deed…
Topsporters kunnen dat ook heel goed, pieken. Zeker nu de Olympische Spelen voor de deur staan. Maar of dit nu een gelukkige vergelijking van me is, daarover kan men van mening verschillen. Voor mij is helder dat de BBB-akela aan haar pondjes moet gaan werken…
Dan die andere rechtse hork, van de PVV: De Pruik. Die wilde gisteravond maar niet zijn vesting verlaten, om het popelende Haagse journaille te woord te staan. De aldaar gereed staande NOS-reporter zei dat De Pruik beslist nu tv keek, en hem dat zag zeggen…
Uiteindelijk kwam De Pruik, zijn mooiste bokkenpruik opgezet, afdalen naar zijn zo ‘geliefde gepeupel’, en herhaalde tot drie maal toe dat de strijd nog niet gestreden was, dat hij bijna op bezwerende wijze de winst naar zich toe probeerde te trekken…
Die vier procent verschil met PvdA-GL kan hij nooit meer overbruggen. Dat weet De Pruik best. Maar hij is gewoon slecht in het erkennen van zijn verlies, dat hij niet meer de beste is, de grootste is, de grootste heeft etc…
Hij feliciteerde zijn zo gehate opponenten op links wel, maar voegde daar drie maal papegaaiend aan toe dat het nog niet zeker was, dat het zomaar andersom kon zijn als zondag alle stemmen geteld waren. Dat is nou zo typisch aan zijn opportunisme…
Welk woord, in zijn geval, gevaarlijk wordt als het aan populisme wordt gekoppeld. Dat gezegd hebbende, het blijven maar Europese verkiezingen, dus waar hoeft hij zich zorgen over te maken. Nog niet zo lang geleden was hij een vurig pleiter voor een nexit…
Omdat hij met eigen ogen heeft kunnen zien wat dit in het Verenigd Koninkrijk voor rampzalige gevolgen heeft gehad, zal men hem erop hebben gewezen dat deze koers vasthouden niet goed voor eventuele samenwerking in een regering kon zijn…
Want dat was tot voor kort toch echt zijn droom (nat of droog): onderdeel van een volwaardige regering mogen zijn, en dat nooit meer als gedoogpartner. En wie weet wel een ministerpostje voor hem, bijvoorbeeld op zijn stokpaardje Migratie…
Op 22 november 2023 is het leven van De Pruik drastisch gewijzigd geworden. Eindelijk viel de Vox Populi hem ten deel of ten beurt, het is maar net hoe je het wenst te zien. Zijn publieke optredens worden er niet makkelijker op, nu hij zo geliefd is…
Gister zag ik een cordon van beveiligers om hem heen drommen, terwijl hij ongemakkelijke selfies liet maken door zijn geliefde stemmers. Dat was helaas geen cordon sanitaire, maar een physique. Je kunt het sneu voor ‘m vinden, ik vind het een koekje van eigen deeg…
Dat hij bedreigd wordt is nogal wiedes, als je weet wat deze man afgelopen twintig jaar heeft uitgekraamd. Voor mij is hij een bewust beledigende, discriminerende, laakbare blaaskaak, die slechts vanwege zijn eigen gewin, uit onmacht, zo tekeer is gegaan…
Let wel: in een land als de VS zou hij niet eens zijn opgevallen, omdat daar nog veel steviger taal wordt gebezigd. Hier, in ons overwegend correcte landje, valt hij op, tot zelfs ver buiten de landsgrenzen. Zo erg dat moslims een intifada tegen hem ontketenden…
Met als gevolg dat hij ieder uur van de dag door horzelende beveiligers wordt omringd. Ik kan De Pruik niet anders zien dan een zeer tragische persoonlijkheid. Maar dan eentje die bij mij geen sympathie opwekt. Nee, soms moet je gewoon hard en consequent zijn…
Niet dat hij zich ook maar iets van mij zal aantrekken. De man volgt zijn eigen koers. Hij is een politiek-culinair eenpansgerecht. Zo’n in dertig minuten te maken gerecht dat Jamie Oliver aanprijst. Lekker makkelijk en toch smakelijk, zegt deze over zijn eigen brouwsels…
De Pruik zal zichzelf niet heel veel anders zien vermoed ik. Want Jamie Oliver is zeer geliefd. Als hij praat hangt men aan zijn lippen. Toch mag ik graag kijken naar die tot in de puntjes verzorgde programma’s van Jamie. Maar als De Pruik in beeld komt, blokkeer ik…
Dan heb ik snel een vieze smaak in mijn mond, krijg ik flitsen te zien van verval, van woede, van afbrokkelende imperiums. Godzijdank heeft hij een bepaald gevoel voor humor, wat je vaak ziet bij underdogs. Dat is wat hij altijd zal blijven, voor mij…
Geen halsband, blafband, slipketting, muilkorf, bench of kalmerend pilletje die deze onderhond kan doen temperen of stoppen. Hij gaat maar door, als een pitbull dravend en willekeurig-nijdig om zich heen happend. Toch stelt het mij gerust, dat hij niet anders kan…
Barfman