Een opvallende constatering in de regionen van onze rechtszalen: een hoogleraar beweert dat er beter moet worden gekeken naar de fysieke omstandigheden van criminelen, die misdaden hebben gepleegd en daarvoor veroordeeld worden of dat reeds zijn…

Want, en daar zit de noviteit, als een soort van out-of-the-box-denken, er zou iets mis kunnen zijn met de hersenen van deze (potentiële, indien nog niet veroordeeld) criminelen. Immers, aldus deze hoogleraar Forensische Neuropedagogiek, er kan wat mis zijn met hun brein…

Ja, dat denk ik ook weleens, als ik iets doms of onverstandigs heb gedaan, dat er iets mis kan zijn met mijn bovenkamer. Dan zoek ik een excuus voor al die dommig- en malligheid, zodat ik probeer de schuld buiten mezelf te leggen, alsof die hersens niet van mij zijn…

Alsof mijn bovenkamer verhuurd is aan iemand anders, of zoiets. Ach, denk ik dan, het lijkt wel of deze hooggeleerde neuropedagoge, de Leidse mevrouw Kempes, is ingehuurd door de vakbond der criminelen, om a priori voor hun rechten op te komen…

Die vakbond van criminelen wordt in het geheim gefund door de beroepsvereniging van strafrechtadvocaten, die er een pecuniair belang bij heeft dat er meer in de rechtszaal bruikbaar verdedigingsmateriaal beschikbaar komt, het is zo logisch als wat…

Uiteraard fantaseer ik er weer wat op los, maar dat doe ik om zo helderheid te verkrijgen omtrent het onderwerp: door het te ridiculiseren, help ik mezelf het onderwerp holistisch te benaderen. Holistisch, dat is tevens in spirituele kringen een favoriet woord…

Zoals ik holistisch gebruik: door van alle kanten, van boven en van onder en vanaf alle denkbare zijkanten, naar een onderwerp te kijken, om zo voor jezelf een goed beeld te schetsen, opdat je een voorzichtige conclusie verkrijgt en wie weet wel een oordeel kunt vellen…

Waar het volgens de neuropedagoge om draait: dat veroordeelde criminelen met een hersenbeschadiging of andere deficiëntie/anomalie geen straf meer hoeven te krijgen, want het is niet hun eigen schuld, maar die van het afwijkende stukje hersenweefsel…

Mevrouw Kempes zegt wel meteen dat het geen vrijbrief is voor criminelen. Ze is nog een wat ze noemt beslisboom aan het uitwerken, een soort van flowchart om vast te stellen of er, bij te veroordelen criminelen, nader hersenonderzoek nodig is…

Poeh, denk ik dan, dat is me wel wat, wat deze geleerde vrouw stelt. Waar ik vooral naar kijk: hoe kunnen we voorkomen dat deze criminelen niet opnieuw in de fout gaan? Kun je dit door niet te straffen en hopen op het gezonde verstand van de crimineel bereiken?…

Of gaat simpelweg begrip voor hun cerebrale deviatie ervoor zorgen dat ze het niet meer in hun hoofd halen om nog in de fout te gaan? Ik ben, soms denk ik weleens gelukkig, geen geleerde op enig gebied. Dat voelt als een bevrijding, bijna een excuus…

Een bijna zaligmakend excuus om dom en mallig te mogen zijn en/of doen. Even goed heb ik het gevoel dat er een legertje criminelen handenwrijvend de bevindingen van deze mevrouw Kempes in ontvangst neemt, met of zonder beschadigde bovenkamer…

Het komt best vaak voor dat ik berichten uit de media tot me neem, en dan op een kalender moet kijken, of ik soms niet in het ootje word genomen. Wat dit onderwerp betreft is het een nee, de voor grappen & grollen bedoelde eerste aprildag duurt nog een poos…

Barfman