Het tamelijk opgewonden standje Wouter de Winther van de Telegraaf hoorde ik zojuist in de bekende ontbijtshow Goedemorgen Kwaakland zeggen dat politiek bedrijven een ambacht is. Een ambacht! Wouter doet erg zijn best de nieuwe Jort Kelder te worden…
Wouter kan ook best kakkineus praten, Jort zijn handelsmerk. Toch schaal ik Jort wat hoger in op de mediasuccesladder. Dat komt omdat je om Jort nog kunt lachen. En ook omdat Wouter te vaak om zichzelf lacht. Bijvoorbeeld dat hij weer zo goed op Jort leek vandaag…
Maar of we nu politici moeten vergelijken met ambachtslieden? Mwah, ik weet het niet hoor. De Pruik een vakman? Mwah. Marjolein Faber een vakvrouw? Mwah. Reinette Klever een deskundige ambachtsvrouw? Mwah…
Zowel Klever als Faber nemen niets, geen morzel, terug van hun eerder gedane gepeperde uitspraken. Nu lijkt mij die formateur, Dicky van Zwol, best een aardige jongen, waar je, met enkele oude klaren op aan een prehistorische toog, best kunt lachen…
Misschien kun je hem een vakman noemen, omdat hij zo degelijk oogt, keurig formulerend, nooit te prikkelend of te pikant. Het nadeel van een keurige vakman is dat hij misschien niet streng genoeg is, en zeker niet was naar al dat PVV-addergebroed…
Als ik daar op Dicky’s stoel had gezeten, had ik zeker geëist dat men afstand zou nemen van alle extreemrechtse gekrakeel, dat kop noch staart had en alleen maar bedoeld was om te polariseren en te ontwrichten, om de zwalkende rechtse kiezer te imponeren…
Maar ja, natuurlijk zit ik niet op Dicky’s stoel, en kan ik er slechts wat over ouwenelen. Het zijn, net zoals bij het van de compromissen uitpuilende regeringsakkoord, de plussen en minnen van formateur-vakman van Zwol die wij voor lief moeten nemen…
Hij hep se sterke, maar ook se mindere kwaliteite, sal ik maar segge. Enfin, het is toch ook een heus wondertje te noemen dat Dicky de alle kanten uitspringende kikkers van de vier partijen weer min of meer in de kruiwagen heeft gekregen…
Ze lijken allemaal blij dat het, haast tot ieders ongeloof, tot dit bizarre akkoord is gekomen. Ik wacht met enige smacht totdat de tot het laatste moment als een bezige bij doorwerkende Eric van der Burg, zijn estafettestokje aan die Faber van Asiel en Migratie overgeeft…
Nou ja, of het daadwerkelijk een overgeven wordt, dat waag ik te betwijfelen. Ik denk dat deze boze heks het stokje uit de verbouwereerde Eric zijn hand zal grissen, waarna ze hem een duw richting de uitgang geeft. Opgeruimd staat netjes, zal ze denken…
Zo doet ze dat al heel haar leven. Op botte wijze zich met de ellenbogen zijwaarts gekeerd door de politieke menigte beuken, haar gat afvegend aan andere mensen die óók een opinie hebben. Daar kan het dragen van een Leger des heils-achtig mantelpakje niets aan veranderen…
Alsof Majoor Bosshardt weer terug is in de media, maar dan in de uitdossing van een vuilbekkende mutant. In de film Cloud Atlas komt een vrouw voor die ik vind lijken op Faber: Sylvestra Le Touzel. Dat is Nurse Judd die de intake doet van Timothy Cavendisch…
Het laatste wat je wilt is door zo’n ziekenzuster te worden ‘behandeld’, mocht je onverhoeds in een penibele, zorgbehoevende situatie terechtkomen. Dat zijn nachtmerries, waar je nooit meer vanaf komt, hoe intensief je ook het therapeutencircuit bezoekt…
Barfman