Hij was er weer, onze bondscoach, om die eeuwige stompzinnige herhalingen te uiten voor de camera. Daarbij kijkt hij wel zéér consequent naar de grond, alsof daar een papiertje ligt waar vanaf hij zijn tekst opleest. En dat terwijl we al dóór zijn naar de next round…

Een vreemde gozer, met z’n voorovergebogen hoofd. Deed hij dat als voetballer ook al, vraag ik me af? Omdat ik nauwelijks tot geen voetbalgeheugen heb, weet ik niet meer hoe hij speelde. Wel had hij een goede lange afstandstraptechniek, dacht ik…

Net als een generatie vóór hem Arie Haan en Willy van der Kuijlen. Dat kan ik me wel nog herinneren, van toen ik een kind was en weleens meekeek met mijn moeder, die een voetbalfan was. Ik weet ook dat Duitsland ten koste van ons de WK won, in 1974…

Toen waren wij in Frankrijk op een camping waar men, in een bijgebouwtje, voor de campingbezoekers (van oudsher véél kaaskoppen) een grote tv had neergezet en klapstoeltjes, zodat daar de finale gezamenlijk kon worden bekeken…

Daar was ook de firma Kronenbourg royaal vertegenwoordigd, in de vorm van die olijke kleine dikke groene flesjes, waar vooral de mannelijke kijkers volop aan lurkten. Terwijl de vrouwen aan de rosé zaten. Dat zit althans verankerd in mijn herinnering…

En die kan, dat weet ik best, zomaar geheel fout zijn, omdat je als kind, wat ik toen was, de boel nogal kunt veranderen, qua herinnering, met name door alle andere zaken die je later in je leven meemaakt. Ons geheugen, ja, dat is nogal onbetrouwbaar…

Even goed moeten wij mensen het ermee doen. Méér dan ons persoonlijke geheugen is er niet, je kunt niet ergens inpluggen en een waarheidsgetrouwe versie uploaden. Dat zou overigens ook niet aan te raden zijn, we zouden elkaar de schedel inslaan geloof ik…

Ik bedoel, als alles conform de werkelijkheid is, worden alle fouten, onvolkomenheden, leugens etc in één keer kraakhelder zichtbaar, met het inzicht van nu, als ouder mens. Zoiets zou werkelijk een ramp zijn denk ik, laat dat geheugen maar vertroebeld zijn dus…

En dat we daardoor, regelmatig, van mening verschillen met elkaar, omdat er vele versies bestaan in de herinnering van mensen over de werkelijkheid, zoals we denken dat het was. Trouwens, mijn vader dronk geen Kronenbourg, maar 33 Export…

Dat was een prijsvechter met een geel etiket (toch?), en mijn ouders hadden geen geldboom achterin onze tuin staan. Ook weet ik dat mijn vader, zoals hij dat noemde, graag tafelbier dronk, dat in literflessen beschikbaar was. Pas toen ik ouder werd begreep ik dat…

Want drinken uit die kleine flesjes, zoals ook 33 Export ze had, was zo’n gedoe. Je moest er dan vier open trekken ten opzichte van één literfles. En mijn vader zei dat ook het bier uit een grote fles lekkerder was. Misschien was dat wishful thinking van ‘m…

Omdat het per glas goedkoper was, omdat je het in het groot inkocht. Ik weet dat het geen onjuiste herinnering is, want er zijn zowel foto’s als dia’s uit die tijd, die bevestigen dat de literfles zeer frequent op tafel stond op de camping…

Dat heeft ertoe geleid dat ik, geen echte bierliefhebber trouwens, bij warm weer in Frankrijk op vakantie nog weleens tevergeefs naar die gele etiketten van 33 Export zoek. Maar het lijkt geheel te zijn verdreven door andere Franse Heinekenachtige giganten. Want 33 Export was van Heineken!…

Heel soms koop ik een containertje Kronenburg, of, nog lekkerder, Kanterbräu, dat ook uit de stal van Kronenbourg komt. Die werden, zoals nu ook nog steeds, geleverd in zes flesjes in een kartonnen verpakking. Bij warm weer kan ik het bier van toen nog ruiken…

In de jaren ’80 en ’90 had je trouwens ook literblikken. Die waren relatief duur, duurder dan dezelfde hoeveelheid in losse flesjes, maar het gaf je een prestigieus gevoel, dat je je met een literblik op tafel de Koning van de Camping voelde…

Meestal kwam die op tafel als je met meerdere bierdrinkers bijeen was. Ook thuis in ons land kon je ze in de betere slijter vinden. Zodat het een soort van gezelschapsspel werd, gezamenlijk literblikken legend en slappe zeververhalen vertellend…

Die werden ongeloofwaardiger naarmate er meer lege blikken op tafel stonden. Mooi was die tijd, zong Corry Koning al in dat verre verleden. Waarbij zij dan doelde op haar verleden weer decennia daarvóór. Iedereen heeft wel een tijd die mooi was…

Afsluitend de ronduit schokkende beelden die gister over de beoogde Minister van Migratie de ether in werden gezonden. Marjolijn Faber heeft toch, waarschijnlijk onder grote druk van NSC en VVD, haar omvolkingsuitspraken herroepen…

Ze deed het met overduidelijk veel te droge ogen, het speet haar geen moer dat ze er afstand van moest nemen. Het was te zien dat ze dit inwendig niet deed, zei het uitsluitend voor de bühne, om haar politieke kop uit de klaar hangende strop te houden…

Het is de vleesgeworden huichelachtigheid, dat De Pruik niets anders voorhanden heeft dan met zulke randfiguren in zee te moeten gaan. Marjolein is zo mediageil en erop gebrand om eindelijk een succesje in haar leven te scoren, dat ze er alles voor over heeft…

Los van dit denk ik: een uitstekende zet Geert, dat je haar naar voren hebt geschoven en nu koppig aan haar vasthoudt. Het is bijna jammer te noemen dat hij niet meer van zulke horror-politici aan zijn omgevolkte volk heeft gepresenteerd…

Want dat maakt, als het kabinet valt, zijn val dieper dan ooit, in een afgrond waar je niet meer uit kunt kruipen. Daarom hoop ik dat het succes van De Pruik I aan het grandioze succes ten onder gaat. Met de implicatie dat DP II uitgesloten is, zo lang ik leef…

Barfman