Als professioneel ‘opgewonden standje’ werd ik vanochtend, bij het openvouwen van het wereldnieuws, weer getrakteerd op een dosis smullen, de factor opwinding in ogenschouw nemend…

Volop ‘tegengeluiden’ nam ik waar. Zoals van de vermaarde advocate (of mag dat niet meer, moet je advocaat zeggen in deze doldwaze wereld) Bénedicte Ficq die, weinig neutraal, kleur heeft bekend…

Met wat dan? Nou, ze voegt zich bij Extinction Rebellion, de populaire Engelse parasitaire lijm- en vastketenbeweging, die zo vol is van de eigen standpunten…

Sluw en publiciteitsgeil als ze is, zegt de voormalige representant van moordenaars en criminelen Bénedicte: “Nee, ik ben niet aan het radicaliseren”. Verstandig, zul je denken, deze toevoeging…

Maar ik twijfel daar toch aan. Voor mij, geen fan van naar het extreme neigende strafrechtadvocaten, is dat zoiets als op voorhand reeds het antwoord geven op vragen die haar veelvuldig gesteld zullen worden…

Voor mij verzwakt ze onmiddellijk haar positie, juist omdat je die vragen aan de media moet laten, om die ze eerst respectvol te kunnen laten stellen…

Het is namelijk Bénedicte haar beroepsdeformatie om altijd iedereen te vlug af te willen zijn, te ondermijnen, te storen, om haar ‘uiteraard onschuldige clientèle’ optimaal bij te kunnen staan…

Zie daar meteen de warme link met die existentiële salonrebellen van ER: ondermijnen & storen, de statutair bepaalde strijdkreten en (zout-)pilaren van haar eigen existentie…

Omdat ik van onze prachtige taal houd, en niet vies ben van buitenlandse invloeden in taal, heb ik toch moeite met die haast naar oude Franse adel klinkende naam van deze strafpleitster…

Ging ze maar ‘pleite’, denk ik wel ‘s. Maar dat is niet helemaal eerlijk, want ze heeft ook goede werken verricht, zoals de Here Jezus deed. De facto de opgenomen handschoen tegen de tabaksindustrie…

Bénedicte en haar compaenen van de naar haar (Ficq) genoemde, in de Mokumse grachtengordel gevestigde advocatenfirma, zijn in 2017 een poos gevolgd op hun werk. Het is zelfs op tv geweest!…

Hoezo mediageil? Daar is wat mij betreft geen discussie over mogelijk, geen rechter zal durven beweren dat ze dat niet is, op grond van haar gedrag en de feiten…

Maar nu kennelijk niemand, uitgezonderd dit opgewonden standje dan, zich daar druk over maakt, zal ik wel abuis zijn. Ik erken derhalve ridderlijk mijn ongelijk en verlies…

Wel moet ik nog zeggen dat ik, als de ‘tamelijk afgeleefde kop’ van Bénedicte weer eens op tv komt, of in kranten of magazines staat afgedrukt, dat ik dan meteen aan Fréderique Spigt moet denken…

Het zal tevens het jambe in de namen wel zijn, dat ik ze verwar. Al zag ik zojuist in een kleine online check dat ze uit hetzelfde geboortejaar 1957 zijn, en dus ‘wilde tijden’ zullen hebben meegemaakt…

Ze waren in 1976, toen de Punk wereldwijd uitbrak, zo rondom hun ‘sweet nineteen’. Ik zet het bewust, hun rebelse karakter in ogenschouw nemend, maar tussen aanhalingstekens…

Laat ik trachten af te sluiten met een zo positief mogelijk bericht in dezen. Bénedicte en Fréderique zijn (of waren) feministen avant la lettre (van het recht) et de la musique…

Mediageil of niet, ze hebben nu eenmaal flink de publiciteit gehaald, en ook hebben ze, al tijdens het leven, een spoor achtergelaten. Wij nutteloze stervelingen (zoals in ieder geval ik) kunnen dat zien in de annalen der tijd…

Want F&F kunnen met recht, alsook in rechte, zeggen, naar analogie van de oude Frits in de Avonden: het is niet voor niets geweest, het is niet onopgemerkt gebleven…

Ik houd erg van de dubbele ontkenning, zoals ‘niet onopgemerkt’. In feite betekent het dat het opgemerkt is. Nog veel mooier zijn de woorden die zichzelf verklaren…

Ik las dit laatst in een boek van een door mij bewonderde auteur. Hij had het over autologische en heterologische woorden. Ik zal, zonder al te veel te plagiëren, weergeven waar het om gaat…

Het woord ‘woord’ is een autologisch woord, want het verklaart zichzelf: het is een woord. Het woord ‘kort’ ook, want het is kort, niet lang dus. ‘Meerlettergrepig’ past ook in het rijtje…

Heterologisch betekent zoiets als dat de betekenis van het woord buiten het woord zelf ligt. ‘Groot’ en ‘blauw’ zijn niet autologisch maar heterologisch…

Ja ik geef toe, ik vond het aanvankelijk ook vaag, maar gaandeweg, de passage herlezend, viel mijn franc. De uitdaging is nu om zelf te pogen nieuwe woorden te vinden die auto- dan wel heterologisch zijn…

Want in deze zwart-witte indeling, in twee mogelijkheden, lijkt het erop dat het niet al te moeilijk moet zijn, nietwaar? Even goed, ik loop er steeds met een grote boog omheen, bang te falen…

En dan een itempje dat ik bijna niet durf te vermelden, omdat het iets of wat met geheimzinnigheid is omringd. Onze F35’s schijnen maar liefst drie Russische vliegtuigen te hebben onderschept…

Boven Pools grondgebied, Polen is lid van de NAVO. En ze zouden, volgens mediaberichten, die vliegtuigen naar een ander NAVO-land hebben begeleid en aan de grond hebben doen zetten…

De vliegtuigen, waarvan er eentje voor spionage bestemd was (geen ballon ditmaal), zouden vanuit de Russische exclave (prachtwoord!) Kaliningrad zijn opgestegen…

Een exclave wordt in de Slavische wereld een oblast genoemd, nog zo’n subliem woord. Het betekent ‘gebied’, meer concreet een bestuurlijke regio, onderdeel van het Groot-Slavische Rijk…

Maar goed, nu ter zake. Het is vreemd dat Putins piloten zich kennelijk hebben laten ‘begeleiden’ naar een vliegveld van een NAVO-oblast. Putins toorn zal verschroeiend zijn, al heb ik nog niets vernomen in de media…

De kleine, in luxe en weelde levende moderne Tsaar, in vakantietijd op de Krim als een oude vorst de beginselen van de ars vivendi praktiserend, zal ongetwijfeld vandaag als een woeste vlinder uit zijn pop schieten…

Ik ben er vang voor dat hij ons allen, iedereen behalve Rusland en Wit-Rusland, de kunst van de ars moriendi zal willen opdringen. Want hij zal preken dat wij dood moeten, bij voorkeur op artistieke wijze…

In dat geval is de overwinning namelijk mooier dan als het banaal of plat gaat. Eervol sterven, zal zijn motto zijn. Maar is dat te rijmen met al die jonge dienstplichtigen die hij een ongewisse dood oplegt?…

Ik blijf het een vreselijke oorlog vinden, die op 23 februari, over negen dagen, een jaar duurt. Oorlogen zijn altijd vreselijk, noem de uitzonderingen dan maar op…

De Koude Oorlog! Ah ja, dat was geen echte oorlog natuurlijk, maar een idee fixe, bevestigd door beide zijden: toen ook al Rusland versus de rest (met Castro die voorzichtig mee loeide met Brezjnev & co)…

En de Digitale Oorlog, zoals vandaag in de media te lezen ontketend door Bits of Freedom, die een oorlog voert tegen de schending van menselijke privacy…

Gister deelden ze, wat mij betreft smake- en fantasieloos, de Big Brother Award uit aan onder meer onze minister van Biza en Monarchie, Hanke Bruins Slot…

Ook kreeg de Zweedse eurocommissaris Ylva Johansson die prijs. Meteen moet ik dan denken: hebben ze zelfs twee door kunstenaars geschapen beeldjes gemaakt dan, zoals de Oscars?…

Hanke was gister niet in staat zelf het beeldje in ontvangst te nemen. Of iemand anders dat heeft gedaan, is mij niet bekend. Het zou ook erg gek zijn, als mij dat wel bekend zou zijn bedenk ik…

Enfin, BoF beschuldigt haar ervan dat ze geheime diensten toegang verleent tot privacygevoelige databestanden. Die diensten zouden ‘datahonger’ hebben, aldus de lofrede die het beeldje begeleid…

Als ik de laureaat was, zoals Hanke, dan zou ik werkelijk apentrots zijn op deze geweldige prijs, omdat die namelijk de erkenning betekent voor het met succes uitgevoerde beleid!…

Want ja, als we met ons allen terroristen willen bestrijden, of ons willen wapenen tegen Putin en zijn leger van hackers, dan staat de privacy per definitie op het spel. Het één kan niet zonder het ander…

Clubs als BoF staan al snel ergens langs de weg – of er midden-op – te loeien dat het allemaal niet deugt, dat volgens de Rechten van de Mens (etc etc) de privacy op grove wijze geschonden wordt…

Maar de Rechten van de Mens staan machteloos, met gebogen hoofd, aan de kant van dezelfde weg als er een terroristische aanslag wordt gepleegd, of als boefjes als Putin een soeverein land binnenvallen…

Dan hoor je ze niet klagen over privacy, hoogstens op een heel andere manier. Want als clubs als BoF ergens goed in zijn, dan is het de strategie aanpassen om in beeld te blijven komen…

Immers dan nemen we objectief waar dat zulke lieden, met toenemende toonhoogte en opgestoken wijsvinger, beweren dat we nu echt eens moeten optreden tegen die terroristen, omdat die onze ‘privacy of life’ schenden met hun geweld…