Gister had ik het over de Machiavelliprijs, die was uitgedeeld aan de blanke (witte) Johan Remkes. Ik zeg blanke (witte) omdat nog nooit een niet-blanke (niet-witte) deze prijs heeft ontvangen…
Maar ik twijfel wel of je dat woord (die woorden), die zeer verhelderend zijn wat mij betreft, nog mag gebruiken. Er zijn tegenwoordig heel wat sensibele meelezers, die snel hun afkeurende wijsvinger opsteken…
Enfin, zojuist schoten mij enkele zeer geschikte kandidaten te binnen voor de M-prijs. Zoals Prem, ja die met die moeilijke achternaam. Radhakishun heet hij, ik moest het even opzoeken…
Hij is genoeg erudiet, hoogopgeleid en mannetjesputterig om in aanmerking te komen. Ook al kan hij soms irritant zijn in zijn drang om aandacht. Toch waardeerde ik hem zeer. Jammer dat hij uit beeld is geraakt…
En dan Jörgen Raymann! Die is subtieler dan Prem, maar ook hij verdient die prijs dubbel en dwars, als je het mij vraagt. De hamvraag blijft: zijn er ook ‘gekleurde’ vrouwen die in aanmerking komen?…
Jazeker. Legio! Wie wat mij betreft niet in aanmerking komt is het natte windje en opgewonden standje Sylvana Simons. Maar wel zijn daar Gerda Havertong, Fidan Ekiz en Dilan Yeşilgöz-Zegerius, welke laatste (complexe achternaam, sorry) ik moest opzoeken…
Wie voor mij ook afvallen zijn de brommerige vrouwtjesputters Nilüfer Gündoğan en Khadija Arib. Het is zo’n beetje een quitte-verhaal, de voors en tegens bedoel ik, in mijn database speurend…
Kortom, ik hoop dat de commissie die de M-prijs uitreikt, zich eens gaat beraden over meer kleur. Meer kleur en ook meer variatie in de achtergronden van de winnaars. Het hoeven echt niet altijd BN-ers te zijn…
Overigens grappig was dat gister in de loop van de dag de M-commissie de daden van Remkes anders omschreef. Eerst had hij het stikstofdossier nog ‘opgelost’, later werd het ‘de partijen dichter bij elkaar gebracht’ (zonder oplossing)…
Voortschrijdend inzicht zullen we maar zeggen, goed dat ze dat hebben gedaan. Al zijn zulke eerdere uitspraken natuurlijk uitstekende ingrediënten voor mijn braakproces…
Gister begon het serieus vooruitblikken op de ‘verjaardag’ van de Oekraïne-oorlog. Ook de kleine Tsaar hield zich niet koest. Sterker nog, na de toespraak van Biden kon hij niet achterblijven…
Hij beloofde aan de nabestaanden van de overleden vrijheidsstrijders in de Oekraïense bevrijdingsoorlog dat er een fonds gaat komen. Een fonds om het leed af te kopen, ter ere van de doden…
Hij noemde een aantal, 1.500 doden, als ik me niet vergis. In de media (buiten Rusland) sprak men al snel over een 100-voud daarvan. Ja, de kleine Tsaar is en blijft een pathologische leugenaar…
Daar wil ik dan wel meteen aan toevoegen dat hij niet alleen staat met dat gelieg: alle grote en ook kleine leiders van deze wereld hebben zo hun strategische leugentjes, al dan niet om bestwil. Het zit als het ware opgesloten in ons DNA…
Morgen dus 365 dagen van ellende. Zo zat ik ook op ‘nine eleven’, een jaar later in 2002, in spanning of er iets vreselijks zou gebeuren in de VS, of elders in de wereld…
Toen viel het mee, gelukkig maar. De hele wereld stond op scherp, zodat een nieuwe aanslag te risicovol werd geacht. Die Osama bin Laden viel of valt, in de vergelijking met Putin, nog relatief mee…
Wel heb ik me altijd verbaasd over het feit dat de toch wat timide, vredelievende Obama al, in zijn 1ste ambtstermijn, die Arabische terrorist wist op te sporen en te liquideren…
En de nog grotere verbazing was de bijna gelijke namen: Obama versus Osama. Om problemen te voorkomen werd Osama, bij de poging hem te liquideren, Geronimo genoemd…
Maar of dat nu zo smaakvol was, weet ik ook niet. Geronimo was de bijnaam van een zeer sterke Apache-leider, die zich pas na jaren van bevrijdingsguerrilla’s overgaf, toen bijna zijn hele familie was uitgemoord…
Smakeloos dus, die naam. Maar ja, je moet wat tenslotte. Want ze zullen hebben gedacht: laten we een zodanig onwaarschijnlijke codenaam gebruiken, dan kan er geen twijfel mogelijk zijn…
En zo geschiedde. Toen de Navy SEALs in 2011 in Abbottabad de slapende Osama aantroffen, hebben ze maar meteen gehakt van hem gemaakt. Opgeruimd staat netjes…
Of hij eerst nog geeuwde, toen hij verrast werd, dat vertelt de overlevering niet. Maar dat had ik wel heel mooi gevonden, want ‘Geronimo’ betekent: hij die geeuwt. Bij de Apachen dan…
Barfman