Drie weken lang zit het jaar in een ingewikkelde fase. Weerkundigen zeggen dat vandaag de lente begint. Voor astronomen begint die rond 21 maart, als dag en nacht even lang zijn…

Later in het jaar gebeurt dat nog een keer: 1 versus 21 september. Het kan wat verwarrend zijn, zeker in het voorjaar, als we nog flinke nachtvorst hebben, zoals afgelopen nacht. Niet bepaald een lentegevoel voor mij…

Ik ben allesbehalve een klimaatontkenner, laat dat helder zijn. Maar ik vind onze winters niet warmer de laatste jaren. Al is het mogelijk dat ik met het vorderen der jaren een koukleum ben geworden…

Naast het klimatologische klimaat is er in onze taal ook sprake van vele andere klimaten. Het politieke klimaat. Een patriarchaal klimaat. Een agressief klimaat. Enzovoorts…

Stel je voor dat je een vluchteling bent. Je hebt je procedure met succes afgerond en dan moet je aan die taal beginnen. Vaak komen die mensen uit een zeer warm klimaat…

Eenmaal aan de slag een goed kaaskop te worden, loop je nogal tegen wat barrières aan. Zeg maar hoge drukgebieden (met kans op onweer), maar dat zuiver denkbeeldig natuurlijk…

Je merkt tevens dat er een vijandig klimaat is jegens vluchtelingen. Door de inburgeringsambtenaar word je op allerlei zaken gewezen, dat het geen kat in het bakkie is, in ons land te mogen wonen…

Ik had ooit een Duitse auto. Die had airconditioning. In het Duits stond er een prachtige benaming bij de drukknop vermeld: Klima-Anlage. Zo kon je in het koetswerk je eigen microklimaat regelen…

Graag zou ik nog eens een Duitse auto willen rijden, maar alleen als dat knopje met bijbehorende tekst erbij vermeld staat. Het zal u niet verbazen dat die Klima-Anlage ongehoord goed werkte…

Want de Duitsers zijn zeer bedreven in hun Gründlichkeit. Als er dan al een woord aan het Duitse volk moet worden gegeven, dan is het wat mij betreft wel dit woord. Met op twee Klima-Anlage…

Nu we toch bezig zijn: het derde woord mag wat mij betreft Auspuff zijn. Zeg maar de heilige drie‑eenheid van onze oosterburen. Maar hoe zouden de Duitsers naar ons kijken?…

Kaas, molens en tulpen? Misschien wel, maar misschien ook niet. Ja, het is duidelijk dat onze taal wordt omringd door een geheel ander klimaat. Onze taal zit in een economisch klimaat, met centjes verdienen bovenaan…

Gister kookte mijn inwendige klimaat weer enorm, toen het woord Extinction Rebellion over de tong ging. Vijf van hun activisten, die de oproep deden de A12 te blokkeren, hadden volgens de rechter terecht een gebiedsverbod gekregen…

Goed zo, dacht ik. Ze zijn nu formeel beschuldigd van opruiing, wat de burger moed geeft, zodat deze parasitaire protestburgers voortaan effectief kunnen worden bestreden…

Het ergste vind ik nog dat ER arrogant is. Ze plaatsen zichzelf op een voetstuk boven gewone burgers. De activist die een gebiedsverbod opgelegd had gekregen, lapte dat gewoon aan de laars…

Alleen al daarom, dit elitaire denken dat men belangrijker is dan andere landgenoten, kan mijn lichaamssappen eenvoudig aan de kook brengen…

Dit luizige addergebroed keihard aanpakken is de enige optie, want anders gaan ze maar door, eindeloos en zonder scrupules. Mensen die zichzelf op een voetstuk plaatsen, moeten daar wat mij betreft vanaf gestoten worden…

Daar is dat woord weer, klimaat, nu gevolgd door activisten. Klimaatactivisten, zoals Greetje Tonijnberg, vergeten wel eens dat het niet om hen draait, hun eigen bekendheid, maar om dat grote doel…

Ik heb eerlijk gezegd de neiging om dat over te laten aan klimaatdeskundigen. Dat zijn de echte experts. Helaas komt klimaatactivisme voort uit leken, die wat mij betreft vaker dan gemiddeld een aandachtstoornis lijken te hebben…

Terug naar de politiek, in het bijzonder het waterklimaat. Want binnenkort moeten of beter mogen we onze stem uitbrengen over de waterschappen, waar de laatste tijd veel reuring over is…

Het door het bedrijfsleven en de boeren als ‘functioneel democratisch’ omschreven bestuurssysteem der waterschappen staat op de helling. Voorheen hadden bepaalde belangenclubs vaste zetels…

Boeren, bedrijven, natuureigenaren en burgers. Door een nieuwe wet zijn alleen boeren en natuureigenaren nog voorzien van een permanente zetel. Dat was een politiek compromis…

Ik ben ook maar een stuk onbenul, politiek gezien. Maar mijn gevoel zegt dat we de goede kant uitgaan. De volgende stap is dan om zowel boeren als natuureigenaren van die vaste zetel te beroven…

Daarmee worden de waterschapsverkiezingen weer transparant en democratisch, zonder dat belangenclubjes voordeel hebben. Je laat de slager ook niet zijn eigen vlees keuren, toch?…

Alles draait om belangen, financiële wel te verstaan. Want als boeren ’s zomers, bij droogte, hun gewassen zien verpieteren, dan willen ze onbeperkt grondwater kunnen oppompen…

Ze doen dat zelfs als dat oppompen, op de middellange termijn, bijvoorbeeld het jaar erna, nog grotere problemen veroorzaakt. Boeren gaan voor de snelle winst, liefst vandaag. Morgen is weer een andere dag…

De klimaatverandering dwingt boeren na te denken over wat ze aan het doen zijn. Zeer zeker nu ze mede de schuld zijn, tezamen met de industrie en vervoer, van de klimaatperikelen…

Steek eens de hand in eigen boezem boeren. Kijk toch eens wat je aan het doen bent! Schaalvergroting heeft nog nooit geleid tot een structurele verbetering voor de omgeving…

We moeten de boeren, en ook die andere vervuilers, leren kijken naar het kleine. Schaalverkleining dus, leren leven met microklimaatjes, bescheidener boeren bedrijfjes die lokaal-cyclisch functioneren…

De oplossing is in wezen simpel: downsizen, niet upsizen. Maar geen boer die dat ook maar overweegt te doen. Alles moet groter, en dus beter, met meer winst…

Ik kom regelmatig in het oosten van het land, waar veel landbouw is, maar ook nogal veel koeien zijn. Een deel van die koeien mag dan gedurende de warmere maanden gelukkig naar buiten…

Naar buiten betekent in dat geval dat ze op dat eindeloze groene beton mogen grazen en mesten. Tussen dit gras groeit werkelijk geen (on-)kruid meer, zelfs niet als je met een microscoop gaat kijken…

Later in het jaar, als de koeien achter slot en grendel staan, worden duizenden hectaren grasland kapot gespoten. Een bruin grasland resteert, zo dood als een pier. Later ploegt men de boel om en zaait men weer hetzelfde groene beton in…

In de omgeving van zulke agrarische ondernemingen, zeg maar de plattelandsindustrie, neemt de biodiversiteit in rap tempo af. Boeren zijn daar totaal niet mee bezig…

Ze duiken liever in hun boekhouding, of de winstprognoses uitkomen. Het hun omringende gebied interesseert ze niets, want men staat op het standpunt dat ze hofleverancier zijn van de burgers…

Op voedselgebied bedoel ik. Zouden er ook al koninklijke boerenbedrijven bestaan? Ja natuurlijk, Campina is koninklijk. Hoe zou ik het kunnen vergeten zeg…

Op internet vind ik deze tekst: Elke dag voorziet Koninklijke FrieslandCampina N.V. honderden miljoenen mensen wereldwijd van zuivelproducten en daarmee van de waardevolle voedingsstoffen…

Daar zit het probleem. Wij zijn het kleinste agrarische land ter wereld, met de hoogste opbrengst per vierkante meter, per inwoner, per dier, enzovoorts…

Nadat wij kaaskoppen de beste slavenhandelaar ter wereld waren, en ook de handel in kruiden en specerijen hebben doen floreren, zijn we nu verworden tot superboeren…

Ik begrijp het wel hoor, als je als zoon of dochter van boeren in ons land geboren wordt, dat je dan anders denkt dan bijvoorbeeld ik, een niet-boer, dat doe…

Een boer heeft er belang bij dat zijn toko behouden blijft. En ik heb er geen belang bij, dat de boerenbelangen behouden blijven. Het is dan letterlijk het belang van de boeren zelf versus mijn ‘onbelang’…

Dat alles afgezet tegen de vorm van ons politieke klimaat: een democratie! En daar duikt dan weer de eenzijdige belangenclub op van ons aller Carolientje: de BBB!…

Ze is niets anders dan een lobbypartij, geestelijk en geldelijk gefinancierd door de agro-industrie. Nu is dat niet verboden in onze democratie, en dat vind ik meteen het mooie ervan…

Belangen zorgen ervoor dat men vaak tegenover elkaar komt te staan. En precies daar, in het brandpunt van elkaar kruisende belangen, daar heeft Abraham zijn mosterdzaad gezaaid…

Daar floept dan plots, als een duvel uit een doosje, dat allerberoemdste woord uit onze parlementaire democratie boven het maaiveld uit: het compromis! Met als gevolg: iedereen ontevreden…

Barfman