Die goede oude KGB-tijd

Half negen ‘s ochtends. Op het nieuws alweer niets dan narigheid betreffende de aanval van de kleine Kremlinrat. Zijn speeches zijn de hele dag door te zien op Russische tv-kanalen. Alsof die mensen daar behoefte aan hebben. Vreedzaam protesterende Russen in Moskou en andere steden worden op meedogenloze wijze opgepakt door oud-KGB-ers. Dit zijn behulpzame ruwe handjes die nog als jongeling onder Breznjew dienden…

Ze ondergaan thans een soort van revival, zodat ze eindelijk weer eens fijn mensen kunnen oppakken, intimideren en valse bekentenissen afdwingen, allemaal volgens het boekje. En niet te vergeten dat ze dan eens gezellig bij de familie van die mensen langs gaan om amok te maken. En te dreigen dat de Grote Leider wel raad weet met staatsondermijnende activisten. Alsof we naar een toegepaste dialoog kijken uit The Lord of the Rings, maar dan vanuit het gezichtspunt van de Orcs…

Het is allemaal best moeilijk voor me, nuchtere Kwaaklander, het kaf van het koren te kunnen scheiden. Omdat ik Oekraïners, Esten, Moldaviërs en ‘andere Russen’ in feite allemaal ‘Polen’ vind. Die blinken uit in zuipen en vrouwen ‘harassen’, rijden rond in aftandse door ons langgeleden afgedankte auto’s en overal waar ze komen laten ze een enorme bende achter…

Dat gezegd hebbende, toch probeer ik me voor de geest te halen wat daar gebeurt. Als hardwerkende Kievse man kun je, van de ene op de andere dag, bijvoorbeeld niet meer met je vrouw en kinderen een happy meal bij McFat halen of een emmer kipvleugels met coleslaw bij KFC. In plaats daarvan moest je gisterochtend plots je luxe reiskoffer volproppen met noodzakelijke spullen, je hele kroost in je gloednieuwe operational-lease-Tesla duwen en als een Sputnikraket naar het westen racen, richting Poolse grens…

Aan die koffer hangen nog de labels van de cocktailvakantie van vorig jaar te Florida. In Polen hoop je met open armen te worden ontvangen door op scherp staande grenswachten. Terwijl je onderweg de drama’s hebt gezien van tegen de vluchtelingenstroom in rijdende Russische pantserwagens en tanks. Die zo af en toe, ‘just for fun’, een dorpje aan flarden schieten…

Ook al vindt de Grote Leider dat laatste niet leuk, heeft hij nog met een duidelijke knipoog gezegd in een persoonlijke videoboodschap aan alle 200.000 militairen die zich stront verveelden, al maanden postend daar aan de buitengrenzen van Het Grote Rijk der Beren voor de zogenaamde militaire oefening…

Natuurlijk leeft men in Oekraïne al sinds 2014, maar in wezen al sedert het uiteenspatten van de Sovjet-Unie, in de angst dat er op een dag toch weer tanks de straten in zouden komen ratelen. Vanuit het oosten bedoel ik, met Russische vlaggen en stuurs kijkende mannen met Kalashnikovs in de hand. Nu zijn ze dus via Belarus en de Krim gekomen, niet eens massaal vanuit het oosten…

En wat doen wij? De hoegenaamd westerse vrienden van Zelensky? Wij ruziën over maatregelpakketten. We durven niet meteen naar het zwaarste middel te grijpen, relaxt zittend in onze veilig gewaande Brusselse EU-burelen. Want het is broodnodig, de afsluiting van internationale banksystemen voor Russen, nu we weten dat half London is opgekocht door Putingezinde kleptocraten. Die uiteraard, geheel op eigen kracht, op goudeerlijke wijze, aan hun roebels en dollars zijn gekomen. Ik zeg: meteen alles in beslag nemen en nationaliseren, overal ter wereld…

Maar goed, dit alles, deze invasie, roept bij mij sterke gevoelens op van de tijden dat wij, nog jager-verzamelaar, rondstruinden door de schone grenzeloze landen der aarde. Vanuit dat perspectief moeten wij ons nu gaan verdedigen door zelf ten aanval te gaan. Deze door Putin in gang gezette ouderwetse, steentijdse stammenoorlog kan, wat mij betreft, uitsluitend effectief beantwoord worden door een massaal tegenoffensief van onze stam, de NAVO…

Daarbij mogen zich wat mij betreft ook andere landen aansluiten. Zoals de in oorlogsvoering zeer ervaren en bovendien schietgrage Israëlieten. En last but not least Brazilië, want op commando van Sleepy Joe valt Bolsonaro iedereen aan die men maar wil. Als er maar wat illegale houtkapvergunningen voor in ruil worden gegeven plus enkele buitenhuizen op luxe eilanden. Ook Morrison van Australië en zelfs de door de atoombommen van weleer minzaam geworden Japanners popelen om De Beer te laten dansen op de bekende hete plaat. Het is allemaal allegorisch wat ik schrijf, mocht ik wat vaag blijven…

Al jaren heb ik een behoorlijk linksdraaiende politieke inborst. Want vroeger liep ik als middelbare schoollulletje met van die domme buttons op, ‘nej tak’ uitdragend (tegen atoomwapens, kerncentrales etc). Ik verbaas mezelf derhalve dat ik thans zulke oorlogszuchtige taal uitkreet, over aanvallen en zo. Wat is er toch mis met me?…

Is het de leeftijd? Omdat ikzelf nog uit de steentijd stam? Betreft het een normaal proces dat alle oudere mensen overkomt? Ik weet wel dat ik steeds milder word in mijn oordeel over de wereld, maar dat milder zijn betekent in mijn geval, vrees ik, dat ik steeds milder word ten opzichte van mijn ooit vurig uitgedragen linkse principes. Deze komen, als men maar genoeg onder druk wordt gezet met die nabije oorlog, toch in een ander daglicht te staan…

Heren Grote Bazen van deze Wereld: maak vlug Oekraïne aspirant-lid van de NAVO en reageer met terugwerkende kracht op deze aanval van een soevereine lidstaat. De kleine Kremlinrat speelt vals spel (“Wij zijn met een grootschalige oefening bezig, wij zijn niet van plan aan te vallen”), zodat ik het meer dan legitiem vind om te roepen dat Oekraïne lid is van de NAVO. Zodat wat mij betreft snel Operation Taiga Storm ontketend kan worden…

Ja, ik zie het u denken, dat is makkelijk praten vanachter mijn laptop, met een verse bak pleur naast me en een rol vrijwel calorieloze mariakaakjes. Want ik word te dik en dus moet ik aan de lijn denken. Het is ook waar dat ik laf ben, door zulke stoere taal te ventileren terwijl ik makkelijk praten heb…

Twijfel, altijd weer die twijfel. Ergens ver weg in mijn brein begin ik steeds militanter te denken, vanuit zelfverdediging redenerend. Ik, als voormalige dienstweigeraar. “Ik wil niet opgeleid worden om mensen dood te schieten”, zei ik tegen kolonel Baars in mijn intakegesprekje als 18-jarige nietsnut. De ogen van de brave kolonel zwollen tot enorme omvang. Zijn gezicht trok zich samen in duizenden rimpels en zijn mond werd een dun venijnig spleetje…

Nu denk ik: geef mij maar een goed-werkend geweer. Niet die rommel die we onze militairen meegaven daar bij die Afrikaanse vredesmissies in de woestijn. Maar een echt geweer dat niet ontploft bij de eerste de beste aanraking. Als men mij aangeeft op wie ik moet schieten, in m’n oortje, dan schiet ik wel hoor, offer ik me wel op…

Het verbaast me werkelijk, want dit zijn waarachtig feitelijke gedachten. Ik slaap of droom niet, dat wees het bekende knijpje in m’n arm zojuist uit. Ongelooflijk hoe ik meeleef met de Oekraïners, ik voel de wanhoop pijnlijk in mijn botten. Er waren maar weinigen die afgelopen weken de door Biden bij herhaling uitgesproken woorden, dat de VS aan de activiteiten aan de grens van Oekraïne kon zien dat Putin daar geen braderie of rommelmarkt aan het organiseren was, wilden bevestigen…

Hij had gewoon gelijk dat Putin wat anders deed dan hij zei. Wij, rijke en vadsige EU-genoten, dachten nog: dat gaat die kleine Machiavelli echt niet doen. Dit durft hij niet, met zo’n beetje de hele wereld tegen hem. Hadden we maar beter naar de voor deze ene keer klaarwakkere Joe geluisterd. Dan hadden we vooraf materieel naar het oosten kunnen sturen. Geen kogelvrije vesten en mijnenvegers, maar tanks, vliegtuigen, drones en raketinstallaties. Plus een legertje moderne stealth-B-52’s hoog in de lucht, die op ieder gewenst moment een lading ‘slimme bommen’ kunnen droppen…

Nou ja, dat laatste, dat is wat dom gezegd. Want dat gaat natuurlijk niet zo als men tegen een sluwe vijand als Putin vecht. Dat ging wel zo in Afghanistan en Irak, maar hier hebben we te maken met een militair kloek baasje. Hij is van alle markten thuis, is niet bang aan te vallen en zal alles boven zijn grondgebied neerhalen. We hebben er zelfs in ons land al ervaring mee, hoe pijnlijk het ook is om dit te moeten melden. Want Putin weet best dat wij westerlingen toch niet snel in de tegenaanval zullen gaan. Omdat er ‘allerlei verdragen in den weg staan en praktische bezwaren’…

Ongelooflijk, dat ik er zo mijn mond van vol heb. Meestal zit mijn braakbal propvol andere maatschappelijke zaken van dit zo mooie leven. Al heb ik wel de neiging er gemopper en een stevige portie cynisme doorheen te mengen. Op tv hoor ik de lijzige stem van Uri Rosenthal, inmiddels een oude man geworden die nog steeds kennis van zaken heeft en de wereld op z’n GBJ Hiltermanns verklaart. Hij heeft geduchte concurrentie van mede-schnabbelaars als Jape the Hoop Cheffer en Dik Berlijn, die allemaal hun adviesjes en orakels uitspreken voor de dankbaar snorrende camera’s…

Maar Uri is misschien wel de meest eloquente van allemaal. Hij laat zelfs zijn partijgenoot ver achter zich, de inmiddels wat van het padje af geraakte Frits Bolkestein, één van de weinige VVD-ers die ik al die jaren nog enigszins heb kunnen velen. Dat omdat hij zo heerlijk recht voor ieders raap was, maar dan wel met kristalheldere, foutloze bergbeekjes-taal…

De oude Frits is natuurlijk ook zeer erudiet en misschien een tikkeltje bekakt. Of desnoods bescheten, het is net hoe men het graag ziet. Maar ik genoot werkelijk van al zijn orakels, en moet tot mijn grote schaamte bekennen dat ik wel eens een boekje van hem heb gelezen. Cassandra tegen wil en dank heet het, waar ik soepel als een slang in het gras doorheen gleed. Schrijven kan hij ook al, wat kon die man eigenlijk niet?…

Ik ben blij dat men hem thans niet vanuit VVD-gelederen naar voren schuift. Licht ontspoorde mensen moet men tegen zichzelf beschermen. Zeker nu ons ter ore is gekomen dat de oude Frits, nog niet eens zo lang geleden, Soumaya Sahla, voormalig bommenlegster, als protegé onder zijn hoede heeft genomen. Ja, het kan raar gaan, na eerst al in de bres te zijn gesprongen voor de jokkebrokkende Ayaan, om dan ook nog eens biechtvader te zijn voor dat stuk vuil Sahla – sale, het woord verklaart zichzelf, op z’n Frans dan…

Enfin, omdat ik me nu moet gaan bezighouden met het huis kuisen, want er komt bezoek dit weekeinde, groet ik u. Moge het allemaal snel voorbij zijn, die smerige oorlog. Ik wens Sleepy Joe en zijn Europese vazallen ‘goede zaken’, want dat er meer moet gebeuren dan laffe maatregelpakketjes uitschrijven is evident. Dat zijn we aan die 40 miljoen Oekraïners verplicht!…

Barfman