EU vs. SU?

Vrijdag half 9 geweest, nog driftig op een boterham kauwend met een bak pleur naast me. Met achter me, vanuit de voorkamer, de tv die op Goedemorgen Kwaakland staat, waar onder meer de veel te luid, als een dove, buitengewoon irritant pratende Esther de Lange, Europarlementariër der Christenen, is aangeschoven. Deze CDA-ers zijn bezig met een flinke mediacampagne om weer in beeld te komen vanwege de gemeenteraadsverkiezingen, want ze zijn weggezakt tot een groenlinksachtig partijtje, bijna in ‘het tweede rijtje’, zoals men in de voetballerij pleegt te zeggen…

Gerhard Schreuder, één der voormalige baasjes der oosterburen, wordt door zijn collega Scholtz, het huidige baasje, opgeroepen om zijn bestuursfunctie bij Gazprom en nog een andere Russische firma neer te leggen. Gerhard, die nogal goed met zichzelf kan, èn met Putin, is niet van plan dit te doen, want de Duit, niet onbelangrijk als je voor oli(e)garchen werkt, die doet de hypotheek van zijn drie huizen en vier alimentaties betalen. Zijn schoorsteen moet noodzakelijkerwijs roken als de gister in brand geschoten Oekraïense kerncentrale die, wat ik niet wist, de grootste van heel Europa blijkt te zijn. En dat nog wel in het land waar die andere kerncentrale stond pfff…

Natuurlijk roept Zelensky (wat moet hij anders) dat de kleine Tsaar uit is op een Tsjernobyl-achtige herhaling, in dit geval doelbewust veroorzaakt door de schietgrage Russen, en naar verluidt zouden Russische militairen, zo ik mag hopen bijgestaan en begeleid door kernfysici met verstand van zaken, inmiddels de centrale in handen hebben…

Deze centrale voorziet, alweer naar verluidt, twintig procent van het land van elektriciteit, wat dan met recht een buitengewoon zwakke positie voor de Oekraïense bevolking oplevert, want vanaf nu zijn ze chantabel. Je zou het ook een domme zet van Oekraïne kunnen noemen, dat ze zich zo kwetsbaar hebben gemaakt. Koren op de molen van Putin, die slim genoeg is om eerst naar alle zwakke plekken te kijken, en de sterke met rust te laten. Zelensky heeft afgelopen weken meerdere malen de EU verzocht om hem bij te staan omtrent de strategie van deze centrale, mocht er oorlog komen, maar hij zei steeds bot te hebben gevangen…

Tja, ik haal mijn schouders wat op, want we mogen dan wel zo prachtig dat kapitaal-verslindende orgaan hebben opgericht dat EU heet, waar wat mij betreft meteen het mes moet worden gezet in salarissen en overige emolumenten. Dan kan wat overblijft aan parlementariërs, dat deel dat niet uitsluitend voor de persoonlijke Duit gaat maar allereerst voor het collectieve belang van de lidstaten, efficiënt aan de slag gaan. Esther de Lange, tafeldame bij GK, die ‘schuift’ veel meer dan ons landelijke opperhoofd Rutte, wat natuurlijk als een tang op een varken slaat…

En bovendien, Esther zou verdorie geen tijd mogen hebben om op vrijdag al aan tafel te zitten bij dat vreselijke rechtsdraaiende ochtendprogramma, want ze moet in Brussel of Straatsburg zijn om haar kloten eraf te draaien, als we dat salaris afzetten tegen de geleverde inspanning. Wat mij betreft mag er een kloksysteem komen, met Chinese camera’s die alles volgen wat daar in de EU-bestuurscentra gebeurt, met als motto: niet aanwezig, dan ook geen salaris, tenzij je het goed kunt onderbouwen! Maar dat kan pas achteraf, zodat je bezwaar moet maken als je het niet eens bent met je geknotte pay check…

Ja, u begrijpt dat hier wel een pijnlijk plekje zit bij me, al ben ik vóór de EU, laat dat helder zijn. Maar de nadruk ligt te vaak op de verkeerde zaken, vind ik, er moet minder geld naar die voormalige satellietstaten van de Sovjet-Unie gaan, want daar beschikt men over de meest corrupte strijkstoksystemen ter wereld, zeer vernuftig afgekeken van de oude Kremlinpraktijken, maar nu geperfectioneerd. Wij, in het westerse deel van de EU, hebben een uitstekend graaicultuurtje weten te ontwikkelen, maar daar richting de oude Sovjetgrens, daar is alles bestuurlijk en organisatorisch nog vrijwel intact aan de decennia vóór de implosie van de SU, waar onze graaierij bij verbleekt…

Mogelijk ben ik te plastisch en cynisch. Maar dat is mijn taak, de wereld voorzien van een op cynisme gebaseerde spiegel, al verplicht ik niemand in deze spiegel te kijken. Het is de keuze om te kijken. Vroeger, toen ik jong was, was ik meer een aanhanger van de Sovjet-Unie dan van het Vrije Westen, aangevoerd door de mij danig irriterende kapitalisten van de VS en West-Europa. Dat had te maken met mijn sterk ontwikkelde underdoggevoel, dat ik, vrees ik, al vanaf mijn geboorte heb. Maar gaandeweg, toen ik ging werken en zelfstandig werd, zonder me gek te laten maken door zowel de oosterse als westerse propaganda, kwam ik erachter dat de rete-lastige keuze, tussen Oost en West, toch in het voordeel uitviel van West. Want ikzelf leefde in West en kon, zonder dat ik meteen als staatsvijandig ondermijner naar een goelag werd gestuurd, hier gewoon mijn braakballen uitspugen…

Toch heeft dat zeker een jaar of 25 geduurd, voor ik zover was. Maar nu, nog steeds alle voor- en nadelen wegend, blijf ik bij dat gepokte en gemazelde standpunt, wat de kleine Tsaar daar ver weg in zijn Kremlinbunkers allemaal bekokstooft, met om zich heen slechts omgekochte jaknikkers (al dan niet uit the oil business komend), dat dit verwerpelijk is omdat men daar in het Kremlin de waarde van individueel menselijk leven als een bagatel beschouwt. Dat leven is in het algemeen zelfs stukken minder waard dan de aller-onbeduidendste secretaresse of toiletschoonmaker, die daar in het Kremlin de pis van de immer slordig richtende Putin van diens gouden pot moet vegen…

De eerste maal dat ik op de volksvertegenwoordiging mocht stemmen werd het de CPN. Dat geeft aan waar ik vandaan kom, van héél ver dus. Tegenwoordig stem ik strategisch links dan wel links van het midden, al heeft dat maar weinig met mijn werkelijke voorkeur te maken. Ik heb wel nog steeds een warm hart voor Rusland en alles wat daaraan verbonden is, maar ik heb geloof ik geleerd onderscheid te maken tussen de diverse soorten underdogs die onze wereld rijk is…

Zoals daar zijn de werkelijke underdog, die niet beter kan, en de gespeelde, clowneske underdog, in welke categorie de kleine Tsaar valt in te delen. Zelensky ook trouwens, die acteur, die cabaretier. Als ik hem best overtuigend zie orakelen moet ik meteen denken aan een soort van (weliswaar dapper) hybride misbaksel dat het midden houdt tussen Mark Suckerberg en die beroemde strafpleiter G.J. ‘Commando’ Knoops, met een snufje ADHD-speeksel van Bert Visscher en Jochem Myjer ‘on the side’…

Werkelijke underdogs zijn: onze Monarch, J.P. Balkenende, Brigitte Kaandorp, Maurice de Hond…

Stel je eens voor dat wij, op een mooie zomerdag, al onze fregatten (drie stuks) en een dozijn rubberboten met tot de tanden bewapende soldaten naar onze voormalige koloniën zouden sturen, om dan Suriname aan te vallen en ook Curaçao en de Molukken, om vervolgens hun soevereiniteit verbeurd te verklaren, zodat we ‘met recht’ ons roodwitblauw in de vlaggenstok van het Parlement omhoog kunnen sjorren. De hele wereld zou op z’n kop staan, al is dat wel een relatief begrip, onze globale onbenulligheid in ogenschouw nemend. Maar toch, dit is wat Rusland doet, haar voormalige, thans soevereine ‘bezit’ binnenvallen, confisqueren, kapotschieten, angst en verwarring zaaien, onderdanig maken, de feiten verdraaien, enzovoorts…

Barfman