Call it a day

Maandag, 8 uur, met vandaag een staakt-het-vuren in Oekraïne, als ik de officiële Russische kanalen mag geloven en de westerse media geen nepnieuws hebben verspreid. Dat zullen we dan nog wel eens zien, of het werkelijk zo is…

In Rusland zelf zouden gister, alles naar verluidt, meer dan vierduizend mensen zijn opgepakt, vanwege hun in beknotte vrijheid geuite mening, dat ze tegen de oorlog zijn. Daarvoor kunnen ze 15 jaar werkkamp krijgen volgens een afgelopen week aangenomen decreet. Ridicuul, maar wat doe je eraan, nu de kleine Tsaar eenmaal goed op stoom is gekomen, om eindelijk zijn megalomane plannen uit te mogen rollen…

Acht jaar na de invasie van de Krim, na lang wachten en broeden, kan hij eindelijk aan zijn levenswerk beginnen. Want dat is wat afgelopen dagen vooral in westerse media, bij monde van de vele deskundigen, naar voren is gekomen. Putin werkte er al jaren aan, zeggen deze stuurlui op de wal. Maar hebben we deze stuurlui ooit eerder deze orakels horen verkondigen?…

Nee, natuurlijk niet, ze moeten toch wat verzinnen nu de nieuwe Stalin uit het graf lijkt te zijn herrezen, als een vogel uit de as. Ik hoor ze allemaal papegaaien nu, dat legertje analisten, elkaar klakkeloos napraten. Ze zitten gewoon comfi en warm opgesloten in hun thuis gezellig ingerichte werkkamertjes, die ze nog steeds ieder jaar keurig aftrekken van de IB. Die kamer die ze zo graag in beeld brengen, met uitpuilende boekenkasten op de achtergrond als ze hun webcam aan hebben staan, want ze willen koste wat kost duidelijk maken dat ze niet van de poes zijn…

Plots beweren ze allemaal in koor te weten waar Putin de mosterd haalt. Al die goedbetaalde stuurlui aan de wal die zich strategisch analist noemen, behorend tot Instituut Dit of Denktank Dat, niet zelden gehesen in de nog kort daarvoor door moeder-de-vrouw geperste, met oorlogsmedailles en strepen opgeleukte militaire jasjes van toen ze in the army (now) waren pfff. Kom op mensen, ze hebben massaal liggen pitten, draaiden zich nogmaals om in hun warme bedje terwijl Putin zijn plannen kennelijk in het grootste geniep, in rust en contemplatie, aan het voorbereiden was…

En Putin zag dat het goed was. Hij wist dat hij de lachende derde zou gaan zijn, de hond met het welverdiende, zwaarbevochten bot. Gister is de kersverse Israëlische premier Bennett met gezwinde spoed naar Moskou gevlogen, terwijl Macron anderhalf uur met de kleine Tsaar belde, en Erdogan ook een verwoede poging deed om zijn olijke vriend te bewegen om te stoppen met al dat geknal en borstgeklop. Niemand kwam werkelijk verder, al mogen we misschien aannemen dat die inspanningen van gister, vandaag tot dat aangekondigde bestand hebben geleid…

Vanochtend vroeg dacht ik nog dat ik het vandaag even niet over de oorlog wilde hebben, nu de nationale Actiedag 555 van start is gegaan. Aanvankelijk vond ik het allemaal hypocriet gedoe, deze geldinzamelingen, want die Oekraïners maken er waarschijnlijk toch een potje van, als ze zoveel knaken in handen krijgen…

Maar even later moest ik mezelf toch een standje geven, want niets doen is misschien wel het allerergste wat kan gebeuren. En dus is zo’n actie, waar ik meestal een bloedhekel aan heb, om diverse redenen, toch zo gek nog niet. Geld om hulp te bieden kan een doekje tegen het bloeden zijn, maar ik doe nu eens wat anders dan ik gewend ben te doen, namelijk dat het niet om het geld gaat, maar om alle positieve energie die bij deze geldinzameling betrokken is, hopend dat al die energie op onverklaarbare wijze toch iets van invloed zal hebben op wat daar gebeurt in dat verfoeilijke oorlogsbrein van de heer P…

Maar, los van dat alles, gelukkig was er gister weer Boer zoekt Vrouw, op de zondagavond, het eind van de dag des heren. Ik turf deze dag de hele week af, want ik kijk reikhalzend uit naar het Momentum dat ik me ’s avonds, als een broedende moederkloek, op de bank mag nestelen, om mijn wekelijkse hoeveelheid plaatsvervangende schaamte eervol te incasseren, wat mij zeven dagen lang nederig en onderdanig maakt…

Die Yvon Jaspers, in den beginne vond ik het maar niks. Het zoveelste domme huppeltrutje, zo leek het. Maar op termijn, na enkele seizoenen stug doorgaan omdat ik het interessant vond om een kijkje te kunnen nemen in de kijkdoosachtige huiskamers en stallen van onze boeren, kreeg ik er lol an. Op het eind trad er een zekere gewenning op. Maar nu, anno 2022, loop ik met haar weg, die Yvon, nu ze zelf ook steeds meer op een naar liefde hunkerend boerinnetje begint te lijken, met een rode blos op de wangen en dat strohaar, recht uit de hooischuur…

Vorige week zat ik handenwrijvend voor de buis toen al die boeren en die ene boerin hun brieven in ontvangst namen. Toen wist ik weer waarom ik keek: de plaatsvervangende schaamte, hand in hand met die zuigende kracht van de boeren kijkdoos. Ik werd werkelijk waar compleet weggeblazen door de contrasterende werking van de uitersten: de allereerste narcistische boer Jouke, tegenover de traditionele, volkoren-onhandige Evert, die even goed handen had als kolenschoppen…

Gister werd ik niet teleurgesteld toen de zo geliefde speed-dates plaatsvonden: Jouke wond al die potentiële boerinnen, die allemaal last hadden van wat de Britten zo schaamteloos creaming their knickers noemen, om zijn vingers, ze zwommen keurig netjes als verliefde palingen in de fuik van de narcist…

Tja, vorige week al had ik sterk mijn bedenkingen bij twee van Joukes uitspraken. Een: hij wilde absoluut geen naar koeien stinkende veearts als partner, toen die bij de briefschrijfsters bleek te zitten. Twee: hij wilde eigenlijk überhaupt geen boerin, om dezelfde redenen. Kijk, zulke uitspraken maken het natuurlijk erg pikant, al ben ik er niet zeker van of deze wat mij betreft toch best krasse taal bekend is geworden bij de hem ‘gister’ bezocht hebbende zwijmelende kandidaten…

Evert maakte het voor mij helemaal waar. Hij was inderdaad de stuntelige boer die we een week eerder zagen, maar dan wel een heel charmante. Hij heeft glansrijk deze eerste lakmoesproef doorstaan. Hulde aan Evert! Maar ik werd vrijwel geheel van de bank weggeblazen door die ene vrouw die persé zijn handen wilde vasthouden. Er overviel me een gevoel van totale walging door deze tot in de puntjes geacteerde aanstellerij, enkel en alleen om tot de laatste vijf te kunnen doordringen. En de arme Evert, die trapte er in, want deze in de volgende weken nog te ontmaskeren vrouw, die mocht erbij zijn van de lieve Evert…

Maar dan, de enige boerin. Janine, uit het zuidelijkste puntje van Limburg, eigenaresse van drieduizend schapen. Ik ben geen boer en ben dat ook niet van plan te worden, maar ik heb heel even getwijfeld, of ik toch niet even mijn levensdoelstellingen moest veranderen. Een frisse verschijning, waaromheen de mannen zich als kraaiende haantjes manifesteerden. Maar Janine koos, wijs als zij is, of mogelijk geholpen door een flinke portie (dommige) mazzel, juist de meest rustige exemplaren, met de minst pronkerige veren en wat kleinere sporen aan de poten. En dat terwijl ze mannen zocht die haar tegengas moesten geven. Want dat was nodig, had ze zelf nog gezegd…

Ach, ik produceer een diepe zucht en blader reeds in mijn agenda, naar komende zondag loerend. Ik kijk er werkelijk waar naar uit, wetend dat ik doorgaans een cynische oude hond ben, die zulke programma’s meestal neersabelt met mijn scherpe rapier. Nee, BzV is nog steeds de absolute Nummer Een van de publieke pulp, in positieve zin dan. BzV veegt in één kleine handbeweging al die schreeuwerige testosteronprogramma’s als K(r)amp Koningsbrugge en Wie is de mol van tafel. Milieuvervuilende nitwit-tv is het, waar kennelijk en dus helaas heel ons landje voor warmloopt…

Ja, een kwestie van smaak zo heet dat. Men mag zich gerust afvragen of het allemaal niet in strijd is met de mediawet en/of de goede zeden, dat er zoveel publiek geld wordt uitgegeven aan zulke banale zaken, omdat men 1. de kijker wil laten geloven dat ze een soort van survival-ende commando kunnen zijn en 2. dat we er wel heel lang over doen, de halve wereld in de rondte reizend, om een op voorhand afgesproken mol uit zijn zelf-gegraven tunnel te mogen trekken…

Ik heb er waarschijnlijk niet het juiste gen voor, dat ik vanwege dit gedoe niet aan de buis gekluisterd zit. Of het is recessief, precies naast mijn dominante gen voor cynisme gelegen? Ach, ik was al niet goed in biologie vroeger, dus laat ik maar zwijgen. Op tv hoor ik nu het prettige stemgeluid van Lilian Marijnissen, die soms wordt uitgenodigd in de rechtse arena van deze ochtendshow op NPO1. Wel heeft ze naar mijn mening te vaak dat blauwe jurkje aan, dat haar weliswaar goed staat, maar wat, vanwege de opvallende kleur, te eenvoudig kan worden herkend. Natuurlijk heeft ze niet zoveel kleedgeld ter beschikking gekregen als bijvoorbeeld ons koninklijke blondje Max, niet te verwarren overigens met die autoracer. Want Max heeft een uitpuilende garderobe waar je U tegen zegt, ze wil koste wat kost dissoneren als ze publiekelijk haar opwachting mag maken naast haar dikke echtgenoot, ons aller King Beer, als die tegensputterend ergens naar toe wordt gestuurd door zijn agenda-beherende hofmeester…

In zulke gevallen weet ik nooit helemaal wat ik met de beste man aan moet, of aan mag, als hij weer ergens ver weg, struikelend over niet alleen zijn woorden, onze glorierijke natie vertegenwoordigt, of alhier in den lande zijn smoel moet laten zien. Dan heb ik werkelijk waar méér plaatsvervangende schaamte dan ik aanvankelijk had bij BzV. Want als je zijn/hun blunders van de afgelopen jaren op een rijtje zet, dan kun je niet anders concluderen vind ik dat hij allang dat hele koningshuis had moeten ontbinden, in ruil voor een toegewezen ministaatje ergens ver weg van de bewoonde wereld, misschien wel daar op de Veluwe in zijn bos. Denk aan een soort Monaco, maar dan net even anders, om daar lekker ver weg in de bossen decadent en ongegeneerd dom te mogen doen, omdat niemand het daar in de gaten heeft…

We moeten zelfs overwegen om hem nog eenmaal een flinke bruidsschat mee te geven, maar dan wel onder de voorwaarde dat hij, of zijn Argentijnse blondje, zich nimmer meer, waar dan ook buiten zijn enclave, mag uitlaten over wat dan ook. In de maffia noemt men dat de pizzo, zwijggeld, al lijkt dat woord wel meteen op King Beers favo fastfood, de pizza, zodat er mogelijk toch weer verwarring over kan ontstaan. Maar bij de maffia moeten mensen zwijgen omdat ze iets weten, in geval van onze monarch is dat omdat hij niets weet…

Cynisme troef vandaag! Dat is mijn missie, om cynisme te verkondigen, als tegengas. Tegen wat dan? Nou, het is gas tegen de meeloperij, tegen het braaf in het gareel meelopen met de kudde blatende schapen. Dat is nooit mijn ambitie geweest, al ben ik dan ook weer geen herder. Vergelijk mij maar met het jammerlijk afgedwaalde al dan niet zwarte schaap, dat zich zijn eigen weg door de malse weiden vreet in dat fraaie arcadische landschap…

Omdat ik mijn geldkundige bijdrage aan Oekraïne al heb gedaan, onthoud ik me vandaag van verdere donaties. Genoeg is genoeg, want het is allemaal symboolpolitiek: een vorm van modern, non-religieus aflaten. Dat geld dat is leuk voor Zelensky & Co, maar wat hij werkelijk wil is dat de laf toekijkende westerse landen nu een ultimatum stellen aan de kleine Tsaar, anders dan in geld. Dat de heer P bijvoorbeeld woensdag terugtrekkende bewegingen moet gaan maken, dat er nog geen trekrotje meer mag klinken…

En wat als hij dat niet doet? Het enige antwoord daarop is dat bij negeren van dit ultimatum, de NAVO militaire tegenmaatregelen zal nemen, dat er een cordon om Putin wordt gevormd. Geen cordon sanitaire, maar militaire. Het is de enige taal die hij snapt, die van de dreiging, in klare, heldere woorden, zonder dubbele bodem…

Maar moet hij dan niets in ruil krijgen, quid pro quo? Jazeker! In ruil daarvoor mag hij, zonder gezichtsverlies, de hele militaire knokploeg met colonne en al naar huis laten rijden, terwijl zijn militairen worden uitgerust met vlaggetjes, chocolade en sigaretten om, zoals wij dat kennen van de vele romantische oorlogsfilms uit de Hollywoodstudio’s, te mogen spelen alsof hij Oekraïne heeft bevrijd, en dat zijn jongens nu klaar zijn met de bevrijding, dat ze chocola, cigs en vlaggetjes uitdelen aan de langs de straat jubelende vrouwen, die volgens vooraf ingestudeerde teksten moeten zingen dat ze bevrijd zijn, vrij zijn, gevolgd door ‘daar mag op gedronken worden’ etc…

In Rusland weten ze vervolgens niet beter dan dat dit allemaal waar is, dat Putin Oekraïne bevrijd heeft, en dat men nu aan de wederopbouw kan beginnen. Het lijkt misschien simpel allemaal, maar als hij zijn spel maar kan spelen, als de Grote Man die Oekraïne heeft bevrijd, dan is alles goed…

Oekraïne gaat gewoon verder als tevoren, wordt misschien lid van de EU en de NAVO, maar Putin heeft zijn ballen uit zijn pantalon laten bungelen, hij heeft deze bevrijdingsoorlog gewonnen. En wij trekken al onze inperkende treiterpakketjes terug en die oligarchen kunnen weer vrijelijk ademen over de hele wereld, Russen kunnen weer met hun black- of platinum-label creditcards wapperen en de bink uithangen in de Moskouse nachtclubs en die van over de hele wereld, en dan meteen die andere zo belangrijke functie van die creditcard tonen: het maken van kaarsrechte lijntjes wit poeder, want dan dans je zo lekker en sla je die flessen Cristal op prettiger wijze stuk…

Dan is alles weer bij het oude, iedereen heeft zijn plasje kunnen doen, de wereld is weer veilig, zodat we ons kunnen concentreren op die andere vuile strijd in Jemen, Mali, Syrië, Afghanistan. Oh nee, in dat laatste land zijn we al met de staart tussen de benen afgedropen. Enfin, de blije Russische oligarchen kunnen weer snode plannetjes smeden met hun vrienden de oliesjeiks, waar ook rijke Amerikanen en Britten zich zonder wroeging bij aansluiten, making more money etc…

Alles is weer normaal. Houthoff ontvangt weer met open armen de met privéjets ingevlogen oligarchen, Pieter Omtzigt blijft roepen dat alles klote is in ons landje (waar was hij afgelopen weken trouwens?). Meneer Bidet van Schorum voor Demagogie haalt zijn warme banden met Rusland weer aan, in het geniep belt hij met Trump of hij een weekje met Uncle Donny mag komen golfen te Florida. Sywert van L wordt opnieuw gevraagd of hij nog slimme plannen zonder winstoogmerk heeft om de volgende pandemie te kunnen voorkomen. Willem Engel bereidt een volgende reeks aanklachten voor tegen de staat en al haar inwoners, inclusief zichzelf…

En onze monarch gaat in Afrika gedrogeerde krokodillen doodschieten met de nazaten van de Duitse vrienden van wijlen zijn vader, zijn neefjes dus. Bolsonaro nodigt Putin uit om de eerste boom van de volgende miljoen vierkante kilometer tropisch oerbos hoogst persoonlijk te mogen komen omzagen met een speels tot kettingzaag omgebouwde Kalashnikov, een geintje van Bolsonaro. Jape the Hoop Cheffer kondigt, geprikkeld door de media-aandacht voor zijn persoon afgelopen weken, zijn terugkomst aan in de landelijke politiek, tezamen met kroonprins Camieleke, die naar verluidt alweer een zeperd heeft gehad als commissaris van Bonaire International Airport, jaja!…

En last but not least: Harry Wesselink brengt opnieuw, openlijk gesponsord door ‘verdienmodelleke-Sywert’, zijn grote hit uit ‘Het pieleke van Camieleke’, post-Carnaval, nu blijkt dat we alweer, door Carnaval, de besmettingscijfers de hoogte in zien schieten…

Zo maar een willekeurig overzicht wat er zoal spontaan aan mijn geestesoog verscheen. Het is bijna koffietijd, dus laat ik mij eens richting keuken begeven. Maar ik wil me niet onttrekken aan de verantwoordelijkheid die we moeten nemen om verder bloedvergieten en kapitaalvernietiging daar in Oekraïne een halt toe te roepen…

Laten we allemaal de NAVO-baasjes en hun bovengelegen marionettenspelers oproepen en masse de wapens op te nemen, als de kleine Grote Man daar in Moskou zo doorgaat. Deze week nog! Niet langer wachten. Iedere dag dat we wachten wordt het drama groter. Zelensky is en blijft een acteur, en Oekraïne is een behoorlijk dubieus land, maar hij heeft helaas wel gelijk. Kruip uit uw schulp beste machthebbers, geen fratsen meer nu! Met deze prachtige C-1000-slogan van weleer, die mij nog immer meteen doet glimlachen, sluit ik de dag…

Barfman