Gister bleek dat de eergister in de Ronde van Zwitserland zwaar ten val gekomen wielrenner Gino Mäder is overleden aan zijn verwondingen. Als groot liefhebber van de wielersport moest ik toch even slikken en een traantje wegpinken…

Ik meen de oorzaak te kennen van het gebeurde. Organisaties achter deze wedstrijden zijn daar debet aan. In hun goedbedoelde drift en fanatisme om de wielersport zo attractief mogelijk te maken, zijn ze te ver doorgeslagen, is mijn bescheiden mening…

De hele wielersport is een gigantisch commercieel circus geworden. Er worden astronomische bedragen geïnvesteerd in de sport, waar verder niets mis mee is. Maar de belangen van investeerders mogen niet doorwegen in de risico’s die de sporters moeten nemen…

We zien namelijk de laatste tijd een fenomeen dat steeds vaker in wedstrijden optreedt. Dat is de ‘finish bergaf’. Dit betekent zoveel dat vaak in bergachtige etappes niet bergop wordt gefinisht, maar dat men de streep trekt na een vaak gevaarlijke afdaling…

De commercie rondom de sport wil steeds spectaculairder beelden laten zien aan de vaak ook nog eens betalende kijkers. Een finish bergaf zorgt namelijk voor extra spectaculaire beelden, want als je lef hebt, en de dood trotseert, win je misschien wel de race…

Ik zeg niet dat dit de arme Gino Mäder is overkomen. Bovendien kan hij niet meer navertellen wat er in hem omging vlak voordat hij ten val kwam. Of hij druk ervoer bijvoorbeeld om risico’s te nemen, om de ploeg en de belangen tegemoet te komen…

Want maar al te vaak zit er een door adrenaline opgefokte ploegleider (vaak een oud-renner) in de volgauto zijn pupillen op te jutten, omdat bijvoorbeeld de directeur van de grootste sponsor aan de finish staat die dag, zodat men goed moet presteren…

Mijn pleidooi is voortaan de finish bergaf te schrappen, om verdere risico’s te vermijden. Afgelopen week ontving ik de Tourgids met het uitgebreide routeschema erin. Maar liefst zes etappes komen aan na een lange of korte afdaling…

Dat is een zeer onwenselijke ontwikkeling, gedreven door een combinatie van commerciële belangen en naar ik vermoed toch wel oprechte houding om de sport attractief te houden. Dat laatste vind ik totaal onnodig, omdat de wielersport genoeg te bieden heeft…

Als je het rittenschema van pak ‘m beet 20 jaar geleden zou nemen, dan zie je een totaal ander plaatje, met meerdere tijdritten en af en toe een ploegentijdrit, maar ik vond het toen attractiever dan nu het geval is…

Zeer zeker omdat de tijdrit de laatste tien jaar steeds minimaler is geworden in de Tour. Terwijl die juist één van de mooiste onderdelen is uit de wielersport: man tegen man, zonder dat soms zo geniepige ploegenspel, met al die fulminerende ploegleiders…

Zo vind ik eigenlijk ook dat de Tour, bol staand van de tradities, met een proloog moet beginnen; het ene jaar zo vlak als een biljardlaken, het andere jaar op geaccidenteerd terrein (niet bergaf eindigend dus)…

En om de twee jaar een lange ploegentijdrit erbij, omdat de sterkte van een ploeg als geheel een belangrijk gegeven is in de elementen die de sport zo mooi maken. Geen hachelijke finish bergaf meer, tenzij er nog minimaal 30 km normaal terrein op volgt…

Zo hoorde ik gister ook een discussie over de lengte van etappes. De moderne wielliefhebber wil steeds kortere etappes. Ook dat is geen goede ontwikkeling, omdat dit tot grote nervositeit leidt in het peloton, omdat de boel al meteen na de start explodeert…

Er wordt te vaak en te veel gebruik gemaakt van adrenaline, terwijl de sporters zelf er al vol mee zitten, omdat dit nu eenmaal bij topsport hoort. Ik pleit ervoor dat er meer gedaan moet worden aan de veiligheid der renners, niet aan het comfort van sponsoren…

Dit allemaal gezegd hebbende, nog een klein nastootje uit die zo hectische vaderlandse politiek. In Brabant is de smeding van een coalitie mislukt, de BBB gooit alweer – inmiddels een vertrouwd beeld – haar machtige achterwerk tegen de krib.

De Braam-Brandnetel-Beweging wil gewoon niet meedoen aan de oplossing van al die reusachtige milieu- en overige problemen. Het is dan ook volslagen normaal dat je als slager, als je je eigen vlees mag keuren, niet echt kritisch wilt zijn…

Dat is wat er nu gebeurt: als zuivere belangenbeweging, ten behoeve van de boeren gemeenschap, er rekening mee houdend dat boeren ook burgers zijn, wil men gewoon niet inzien dat de oorzaken van veel stikstofproblemen bij de boeren liggen…

Ik hoop dat in de provinciën waar nog geen BBB-coalitie tot stand is gebracht, dit noodzakelijke compromissen van dus óók de BBB inhoudt! Want tot dusverre hangen ze lui en vrij aso achterover in het provinciale pluche: wij zijn de grootste, dus wij bepalen!…

Ja, dat krijg je ervan als je met een clubje onervaren bestuurders ineens in de politieke grote mensenwereld moet acteren. Men heeft niet in de gaten dat je het ‘stugge boer zijn’ moet loslaten om verder te komen dan vadsig achterover leunen…

En dat is dan meteen het mooie van het nog steeds vrij democratische bestel in ons land: als er geen compromissen worden gemaakt, is het lastig om als grootste partij daadwerkelijk aan de slag te kunnen gaan…

Ik vertrouw erop dat een meerderheid in de provincie verkregen wordt door de bereidheid te tonen water bij de wijn te kunnen doen. Nu lijken mij die BBB-ers geen wijndrinkers maar meer bierdrinkers, dus daar zit dan al meteen een probleempje…

Het ergste vind ik nog, maar ook dat is democratie, als de BBB in staat is in een provincie ‘over rechts’ te gaan. En laat dat nou net in de meest milieu-kwetsbare provincie van het land, Gelderland, gebeurd zijn…

Wat een ongehoord drama, als je een redelijk socialistisch, erg om de natuur en het milieu bekommerend mens bent zoals ik. Nog meer groen beton, nog meer eindeloze diermoordstallen, nog meer miljonairs in de toch al zeer florerende boeren bedrijfstak…

Omdat boeren nu eenmaal – als goede ‘hollanders’ – erg op de centen zijn, is het misschien wijs dat de regering met een extra milieutaks komt in bijvoorbeeld de vennootschapsbelasting…

Al moet je ervoor vrezen dat die duizenden agrarische adviesbureautjes dan wel iets geniepigs bedenken om eronderuit te komen. Want je kunt niet anders zeggen dat de agrarische sector zeer innovatief is, maar niet op de wijze die hier bedoeld wordt…

Barfman