Waar een naar psychotisch neigende student medicijnen allemaal voor kan zorgen in Rotterdam. Wat een smerig drama heeft zich daar afgespeeld. En aan alles merk je dat er bij deze student, waarbij het Erasmus twijfelde of hij wel arts mocht worden, iets niet klopt…
Dat merk ik op in de berichtgeving. Alsof men bijna partij kiest voor deze malloot, die uit boosheid zou hebben gehandeld dat hij geen arts zou mogen worden. Alsof dat een excuus is zeg! Boos zijn. Ik ben de hele dag boos, als ik een wat minder etmaal heb…
Maar dat geeft mij geen vrijwaring er op los te knallen, zoals deze jonge dertiger heeft gedaan. Langzaam zijn wij meer een daderland aan het worden dan een slachtofferland. Misschien overdrijf ik wat, maar de berichtgeving van de media mag wel wat scherper…
En tegelijkertijd ben ik denk ik een schaarse linkse stemmer die vindt dat we strenger moeten straffen, in geval van serieuze overtredingen. Streng straffen is de enige methode voor goede preventie. Als signaal dat als je iets strafbaars doet, je ernstig de klos bent…
Ik hoorde er gister op straat ook mensen erover praten, hoe verschrikkelijk het wel niet is gesteld met onze maatschappij. Nu is Rotterdam natuurlijk een grotere stad dan waar ik woon, met ingewikkelde multi-culti-structuren, met alle bijbehorende miserie…
De jongeman die in de kraag is gepakt had op zijn smartphone allerhande zeer verontrustende filmpjes staan. Ook zou hij actief zijn op dubieuze ‘mannen-sites’, zei men gister. Kennelijk is het vrij eenvoudig hem te traceren, nu we weten wie hij is…
Ene Fouad L. Een licht exotische naam, geen Bert, Henk of Piet dus. Ik moest toch aan de impact van Gökmen T en Sanil B denken. Maar bij Fouad lijkt de nadruk te liggen op het verschuilen achter woede-uitbarstingen, als hij wat te diep in het glas heeft gekeken…
Hij heeft daarvoor al eens excuses aangeboden, dat hij onder meer een konijn had mishandeld. Dat kwam door de alcohol, zei hij. Ah, maar natuurlijk, het is de alcohol, het komt niet door hemzelf. Hoe dom kunnen wij zijn zeg, dat we daar niet aan denken…
Als we dan toch van die mooie windparken op de Noordzee gaan bouwen, maak daar gewoon plaats voor een speciaal detentiecentrum, waar onze zwaarste criminelen kunnen worden opgeborgen: moordenaars, terroristen en vergelijkbare specimens…
Opgeruimd staat netjes, ze mogen daar de rest van hun leven nadenken over hun gepleegde daden c.q. in zonde geleefde leven. In afzondering van de wereld, rustig met niets dan natuur om je heen, met af en toe een zeehond die je blaffend toespreekt…
Gelukkig is er, op het juiste moment, de voor mij te allen tijde zeer verhelderende uitleg van multi-expert Beatrice de Graaf, die vandaag in de Volkskrant haar visie geeft op het Rotterdamse drama. Ze vat het samen met de drie ‘r-en’: revenge, renown, reaction…
Aangevuld met nog een vierde term: redemption. Omdat hem onrecht is aangedaan zoekt hij middels zijn vreselijke daad verlossing. Tja, als je eenmaal ver heen bent in je proces van psychoses en alcohol, dan lijkt volgens mij alles wel logisch te zijn voor zulke lui…
Ik ben blij dat Beatrice af en toe haar mening mag geven. Meestal is dat geen goed nieuws, want als alles koek en ei is, zie je haar niet, als terrorismespecialist aka oorlogsdeskundige. Ik heb weleens gezegd dat zij de perfecte Minister-President zou zijn!…
Daar blijf ik bij. Want je wil toch niet dat dat kinderstemmetje van de VVD, Miss Krultang, ons land moet gaan leiden? Of Mona Zeiker? Of die wispelturige Pieter Omtzigt? Bea for Prez! Ze is werkelijk de beste, want ze heeft een nieuwe term geïntroduceerd: stochastisch extremisme…
Dat wil zeggen dat de kans op extremisme stochastisch toeneemt. Vrij vertaald: het komt min of meer door statistische verklaard toeval. Maar ik heb altijd geleerd dat je je tegen het optreden van toevallige gebeurtenissen nauwelijks kunt wapenen…
Alleen door muren te bouwen om extremisme uit te bannen, door alle storende factoren aan de andere kant van de muur te plaatsen. Zoiets als Donald Trump wilde met de stroom Mexicanen die zijn land binnen wilden komen, om die te stoppen…
Hoe bizar het ook moge zijn: soms denk ik wel eens dat het bouwen van zulke hoge muren, feitelijk dan wel ideologisch, de enige oplossing is om extremisme tegen te gaan. Je moet extremisme aan de wortel aanpakken, met extremistische maatregelen…
Lik op stuk. Oog om oog. Eigenlijk is het best logisch, zoiets als de uitdrukking dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Niemand wil stinkende wonden, toch? Maar om nu zulke voorvallen meteen als stinkende wonden te benoemen, dat is ook weer zo wat…
Beatrice gaf nog een voorbeeld van stochastisch extremisme: de fakkelman die Sigrid Kaag belaagde. Niet heel toevallig moest ik daar gister nog aan denken, maar dan in een heel ander daglicht. Dat kwam door het draaikontige gedrag van Pietje Adema…
Die koos namelijk geen eieren voor zijn geld maar piepers. Want de pieperboeren van ons land waren furieus op hem dat hij aanvankelijk niet wilde schuiven met de datum van 1 oktober voor het rooien van aardappelen, nu ze door het koude voorjaar nog niet volgroeid waren…
Pietje zal hebben gedacht: ik wil voorkomen dat er binnenkort een complete armada woedende boeren mijn nederige stulpje omver komen duwen met shovels en andere intimiderende landbouwapparatuur. Dus geef ik ze maar beter respijt met hun piepers…
Ja, het is tegenwoordig lastig om politicus te zijn zonder te worden geïntimideerd door, laat ik het toch doen, extremistisch geworden gedrag van normale burgers. Snelwegen worden geblokkeerd door mensen die hun zin niet krijgen, of ze staan in je voortuin met fakkels…
Als je je belangenclub Farmers Defence Force noemt, of Extinction Rebellion, benamingen waar de agressie vanaf spat, dan zit je niet echt in de polderende hoek, waar nog gepraat en gedebatteerd wordt. Alles schuift op, maar waar naar toe, dat is stochastisch een raadsel…
Barfman