Zo nu en dan is een felicitatie op z’n plaats, zelfs aan je grootste vijand. Of als het betrekking heeft op je zwakste lichaamsdeel: in mijn geval de achilleshiel. Dan weet iedereen die mij kent meteen dat dit Extinction Rebellion betreft, die gister in de prijzen viel…

Que pasa? De staatsondermijnende actiegroep staat namelijk op nummer 1 in Trouws Duurzame Top 100. Gisteravond werd de prijs voor 2023 door juryvoorzitter Klaske Kruk aan ER-chef Marc-Siebren uitgereikt. Maar eh, het jaar is toch nog niet voorbij?…

Vanochtend zag ik op tv een buitengewoon blije gup – dat was Klaske Kruk – de lofrede uitspreken. Wie is dat nou weer die vrouw, dacht ik? Het lijkt wel een absurde ‘nickname’, alsof die is uitgespuwd door een nickname-generator, vlak voor pakjesavond…

Op internet lees ik niet zo veel over haar, maar ze zou verbonden zijn aan een club die het circulaire gedachtegoed aanhangt. Het zal dus wel goed zitten, denk ik dan. Al ben ik altijd buitengewoon argwanend bij te blije mensen voor de camera…

Even goed, ER werd nu al, aan het begin van het vierde kwartaal, geprezen voor het gegeven dat ze de fossiele subsidies van onze overheid beter in beeld hebben gebracht, op de politieke agenda hebben gezet. Daarvoor moet zelfs ik ze feliciteren. Gefeliciteerd!…

Alhoewel. Het stond natuurlijk al veel langer op de agenda. ER heeft het urgenter gemaakt. Zie de ophef in 2021 die de aangekondigde afschaffing van de dividendbelasting opleverde, toen Shell aangaf naar Groot-Brittannië te gaan vertrekken (en dat ook deed)…

Subsidies, fossiel of niet, zijn al zo oud als de nacht. Direct en indirect, actief en passief. Regeringen van vele landen doen er alles aan om grote werkgevers, die niet alleen werk maar ook belastingen in het laadje brengen, te behouden voor de eigen economie…

Het is een menselijk fenomeen, van ‘voor wat, hoort wat’. Er wordt nu zodanig opgefokt over gedaan, dat ik denk: hebben die mensen (van bijv. ER) jarenlang onder een steen gelegen of zo? Onze wereld draait, of je het nu leuk vindt of niet, op fossiele brandstof…

Het doet ook mij veel pijn dat het zo werkt. Harde maatregelen – het wegpesten van fossiele bedrijven uit ons land – leiden alleen maar tot hogere prijzen. Die worden, via allerlei wegen, doorberekend aan de consument. Kennelijk raakt dit ER niet, wat ik gek vind…

Het lijkt erop dat zij het normaal vinden als dit het gevolg is van de fossiele industrie keihard aanpakken. Hebben deze mensen een zodanig dikke portemonnee dat ze zich dit alles kunnen permitteren? Rijden al die snelwegblokkanten soms in peperdure e-cars?…

Ze zouden Pieter Omtzigt, die ik voor het gemak toch maar even de redder van heel ons land betitel, van rechts tot links, de opdracht moeten geven wat het geheel afschaffen van alle subsidies (fossiel of niet) voor effect heeft op economie en koopkracht…

Ik vind het nog steeds getuigen van een ongehoord grote portie snobisme dat linkse activisten werkelijk denken dat deze druppel op een gloeiend hete plaat (met fossiele brandstof verwarmd), ook maar iets betekent als er in China 1% meer auto’s gaan rijden…

Of dat president Xi besluit de energiebehoeften van zijn nederige onderdanen tegemoet te komen door het bouwen van 100 nieuwe energiecentrales die, rara, gebruik maken van fossiele brandstof. Denken wij nu werkelijk dat dit gesputter in ons land iets uithaalt?…

We zijn één van de rijkste, veiligste landen ter wereld. Los van de jaarlijks iets toenemende armoede en het groter wordende gat tussen arm en rijk, leven wij in een economisch en sociaal paradijs. Ik ben me daar bijna dagelijks van bewust, sta er vaak bij stil…

Als ik zou willen zou ik, vanuit mijn paradijselijke stoel achter mijn hemelse bureau, me dagelijks ergens over kunnen opwinden. Feitelijk doe ik dat ook, deze braakbal is daar een uiting van. Ik ken echter mijn grenzen en de reikwijdte van mijn uitingen…

En dus blokkeer ik geen snelwegen en lijm ik me niet vast aan de glasplaat die (geheel terecht!) vóór peperdure schilderijen is geplaatst, noch gedraag ik me als verwende kinderen die hun zin niet krijgen. De strijd wordt gevoerd met een klassiek middel: de pen…

Mij bekruipt weleens het gevoel dat die tot in het merg verwende beroepsactivisten, die het zich kunnen permitteren 27 dagen lang de A12 te blokkeren, niet nadenken over wat zich globaal afspeelt op het gebied van de verbranding van fossiele middelen…

Het is geen lokaal probleem, maar een mondiaal! Ons land is niet bepaald een voorbeeldland, waar nog veel te verbeteren valt. Want we doen het, allemaal relatief bezien, erg goed. Nergens rijden er meer e-cars, nergens liggen er meer zonnepanelen op het dak…

En ja, toegegeven dat ik daar ook een hekel aan heb: nergens zijn meer files, zo lijkt het, dan in ons kleine kikkerlandje. Uitgedrukt in km’s per kop van de bevolking. Vorige week hoorde ik mediagekrakeel dat het autogebruik hoger is dan vóór de covidpandemie…

Er is een (positief) causaal verband tussen de welvaart van een land en het gebruik van fossiel aangedreven auto’s. Datzelfde verband bestaat bijvoorbeeld tussen het kopen van een brood en dat we dit brood verpakt willen zien in een plastic zak…

Het is buitengewoon vervelend als je een gesneden mik los in je handen geduwd krijgt. Dat geldt bijv. ook voor een zakje linzen. En ja, ik weet dat er al ‘plastic’ zakjes bestaan die niet van aardolie zijn gemaakt. Ik koop ze zelf in de biowinkel, waar het allang normaal is…

Helaas beslaat dit slechts enkele procenten van het landelijke gebruik. Ik ga ook niet de snelweg blokkeren omdat ik wil dat die ‘andere’ 97% nu ook bij de biowinkel de boodschappen moet gaat doen, toch? Je kunt een overtuiging niet aan anderen opdringen…

Voor mij geldt dat je overtuigingen gedoseerd moet brengen, doelgericht, met beleid. De overheid moet er tevens een positief klimaat voor scheppen, zonder dat het oneerlijk wordt voor mensen die, omwille van een kleinere portemonnee, niet kunnen meedoen…

Dat zijn vaak mensen die het heel graag zouden willen. Want overtuigingen staan los van de dikte van de portemonnee, of van de dikte van het ego. Dat laatste is een dikke knipoog naar de over het paard getilde verwende kinderen van Extinction Rebellion…

Barfman