Israël is met de ‘End Game’ begonnen, om Hamas als termieten uit hun gammele hutjes te roken. Ze hebben de ene helft van Gaza gemeld dat ze zich moeten verplaatsen naar de andere helft. Zodat het nog meer sardientjes in één blikje gaat worden…
Hamas antwoordt: dat doen wij niet, als je niet stopt met dreigen laten wij zeker geen gegijzelden vrij. De VN maakt zich grote zorgen bij deze rücksichtsloze actie van Israël. En dit lijkt me terecht, want het gaat maar liefst over een miljoen mensen of meer…
Iedere imbeciel, myself included, weet dat dit een drama wordt, met vele duizenden burgerdoden. Doden die mogelijk net zo’n grote hekel hebben aan Hamas als de Israëlieten. Ach, als ze eenmaal dood zijn, zal Israël denken, is dat varkentje in ieder geval gewassen…
Ik merk dat de pro-Israëlitische emotie langzaamaan een beetje uit ons land is gesleten. Want steeds meer hoor je relativerende tegenberichten, die de sympathie naar de Palestijnen laten omslaan (niet: Hamas). Dubbel maar waar: ik ben tegelijkertijd vóór beide ‘kampen’…
Waarmee ik zowel het recht op land en vrijheid voor Israël bedoel, als dat voor het in meerdere landen residerende Palestijnse volk. Het is niet zo heel veel anders dan het dilemma van de Koerden, die ook vaak als ongewenste paria’s worden behandeld…
Op deze dag, vrijdag de dertiende, heeft Hamas er nog eens een extra schepje bovenop gedaan. Ze hebben namelijk alle Palestijnen op aarde opgeroepen om actie te voeren als steunbetuiging voor hun zaak. Uiteraard leidt dit wereldwijd bij Joodse gemeenschappen tot angst…
Het is één van de grondbeginselen van terroristische organisaties: angst zaaien, en onrust, instabiliteit. In de jaren ’70 was er trouwens een Engelse band, Hawkwind geheten, die in 1973, als grap, een song uitbracht die over terroristen ging: Urban Guerrilla…
Het werd al na één dag door de autoriteiten verboden, want het was niet lang na het drama op de Olympische Spelen van München, plus dat de IRA toen actief was. Het eerste couplet luidt: I’m an urban guerrilla / I make bombs in my cellar / I’m a derelict dweller / I’m a potential killer…
Ik ken de band goed en weet dat het een grap was, al was het een zeer macabere. Ze hebben duidelijk de impact van hun single onderschat. Wel vraag ik me af of zoiets vandaag de dag ook nog door de overheden zou worden gecensureerd c.q. verboden…
Als zulks in Nederland gebeurt, het uitbrengen, zouden er al heel snel Kamerleden kritische vragen stellen aan Rutte. Eerlijk gezegd waren de jaren ’70 toleranter dan onze huidige tijden. Ik denk dat de laffe Rutte de verantwoording zal forwarden naar Justitie…
Zodat het op het bordje komt van Dilan Yeşilgöz-Zegerius. Die het toch al vreselijk druk heeft omdat zij door een gigantisch team van adviseurs, souffleurs en cosmetische specialisten wordt voorbereid op haar nieuwe job van Minister-President(e)…
Elle Presidente! Miss Krultang. Ja, ik mag dat best zeggen, want ik heb niet zelden een hekel aan über-fanatieke politici met een ambitie-probleem. Laat het dan maar liever een Omtzigt-achtige hork worden als MP, dan weet je zeker wat je krijgt: een hork…
Barfman