‘Braakbal – Wilde columns van Barfman’ vanaf nu te koop op bol.com.
Vandaag is het Allerheiligen. Gister is een zelfverklaarde ‘heilige’ van haar voetstuk gevallen: Khadija Arib. Ze is woest, pislink. Niet bepaald het gedrag van een heilige. Het bekendgemaakte rapport over haar gedrag bevestigt haar gebezigde angstcultuur…
Wel kan worden gezegd dat het beeld van deze potentaat toch iets naar beneden is bijgesteld. Omdat de zwaarste aantijgingen niet klopten: het ontslaan van een medewerker die niet naar haar wilde luisteren. En verder zou ze ook een warme kant hebben…
Natuurlijk was ze dat ook, omdat het nu eenmaal hoort bij mensen met een januskop, mensen met een meervoudige persoonsstoornis. Ik ben blij dat er een groot deel is bevestigd, zodat die kou uit de lucht is. Ik ben ook treurig, juist omdat het meeste waar is…
Uit alles blijkt dat ze een solo-opererende potentaat is geweest. Mijn buikgevoel was dus altijd goed, vanaf het eerste moment dat ze met stalen knots de Kamer voorzat. Velen vonden haar een verademing, door haar strenge lik-op-stuk-stijl. Ik vond haar eng…
Dat is nu toch wel bevestigd lijkt me, en kan dit hoofdstuk gesloten worden wat mij betreft. Ik vrees echter dat Arib nu nog veel meer, geholpen door het havikenkoppel Knoops, om zich heen zal gaan slaan, in blinde haat en woede, dat haar al dit onrecht is aangedaan…
We gaan het wel zien dus, echter ik maak mijn borst alvast iets nat. Maar er is nog een bevestiging vandaag in Trouw van iets dat ik, zonder onderbouwende feiten, allang wist: dat het Max Havelaar-label een typisch Kwaaklandse, commerciële farce is…
Want er waren al heel lang onbevestigde berichten dat die arme boertjes er nauwelijks wijzer van werden. Terwijl de ‘corporate’ koffieverkopers in ons land er dikke vette garen bij sponnen. Inmiddels is ook bekend dat Fairtrade een behoorlijk wassen neus is…
Allemaal zaken die je op je klompen aanvoelt, dat als er landgenoten bij betrokken zijn, er dan achter de schermen gesjoemeld wordt, om er meer knaken uit te halen dan eigenlijk goed is voor de leverende keuterboertjes…
Ach denk ik dan, zo werkt de wereld nu eenmaal, als er bedrijven bij betrokken zijn gaat het nooit om charitatieve zaken, moet je maar denken. Want er hijgen dan altijd aandeelhouders van die bedrijven in de nek van de met de uitvoering betrokken managers…
Als ik iets heb geleerd in dit leven, dan is het wel het relativeren van alles dat door de commercie wordt aangeprezen. Heel vroeger, in het begin van de tell sell, heb ik mijn lesje al geleerd. Ik kocht iets dat op tv zeer overtuigend werd aanbevolen door een ‘handige Harrie’…
Eenmaal thuis het product uitpakkend overvalt je het beklemmende gevoel van besodemieterd te zijn. En dan heb ik het nog niet eens over de niet met de (gegarandeerde!) specificaties overeenkomende werking, die een flauw aftreksel was van ‘as seen on tv’…
Ieder mens leert zijn lesjes. Door vallen en opstaan, door de neus te stoten. Bij mij heeft het een goed ontwikkeld relativeringsvermogen opgeleverd. Daarom voelde ik al aan mijn water dat het bij Arib niet goed zat, net zoals Max Havelaar en Fairtrade…
Onze door J.P. Balkenende nog niet zo lang geleden bejubelde VOC-mentaliteit, in combinatie met onze specialiteit, de op zeer geslepen wijze bedreven slavenhandel, is langzaamaan verplaatst naar in beginsel minder erg ogende subjecten van handel…
Is dat erg? Op zich niet, want het is duidelijk minder erg. Maar het is precies waarom de wereld ons land ziet als die uitgekookte ‘dutchies’, zodat men de hand veilig op de kontzak gedrukt houdt, daar waar de portemonnee bewaard wordt…
Barfman