Een kleine correctie op wat ik gister schreef: niet de Mossad zat achter de aanslag op de bijeengekomen menigte die generaal Soleimani herdacht, maar IS. Gister doodde trouwens de VS ook een Iraanse militieleider omwille van vergelding: Al-Saidi…
Dat had dan weer te maken met de vele aanvallen die Iraanse milities afgelopen maanden uitvoerden op legerbases van de VS in Irak. Na het maanden te hebben aangekeken, vond met het gister welletjes en liet men een tegengeluid horen middels raketten…
Gister zijn er ook eindelijk documenten naar buiten gebracht over het inmiddels al wat oudere Epstein-drama, met namen en toenamen van het netwerk van de beruchte voormalige beurshandelaar en rokkenjager Jeffrey Epstein…
Weliswaar staat er weinig nieuws in vermeld, hoogstens namen die al bekend waren. Maar, en dat zei men gister in de media met een irritant opgestoken opvoedkundig vingertje: het gaat om de preventieve werking voor toekomstige gevallen. Okay dan, denk ik…
Fijn dat ze dat erbij zeggen. Maar ik zou wel willen relativeren: het gaat om een heel klein elitair clubje rijke mensen dat zich om rokkenjager Epstein heeft verzameld. Zoals Bill Clinton, ook uit hetzelfde hout gesneden. En Prins Andrew…
Een heel klein clubje mensen dat geen afspiegeling is van de normale maatschappij, zeg maar de kneuzen zoals ik en misschien wel u, die dit leest, want wij hebben geen seks-eilanden in de tropen, waar men per privéjet naar toe wordt gevlogen…
Ik vind het thuishoren in de rubriek roddelvoer voor de Story en RTL Boulevard, waar ze hier handenwrijvend hun rubrieken mee vullen, vanwege het sensatiegehalte. En de bijbehorende zoveelste demonisering van de betrokkenen. Ik weet het niet hoor…
Epstein is dood. Clinton wordt door velen verguisd. Andrew is persona non grata in grote delen van de wereld, in de Royal Family is hij geroyeerd. Moeten we daar eindeloos op blijven terugkomen? Ja, als er nieuwe feiten aan het licht komen, geen gerecycled oud nieuws…
Ach. Ik was vanochtend al vroeg met de fiets naar de winkel. Dat doe ik om al te grote drukte van overige winkelbezoekers te voorkomen: je hoeft niet je ellenbogen te gebruiken om bij de schappen te komen en ook zijn er geen lange rijen bij de kassa…
Op de fietstocht van twee maal twintig minuten verbaas ik me steeds meer over de toegenomen snelheid van mijn mede-fietsgebruikers, alsook het soortelijk gewicht van deze ‘sportievelingen’. Let wel, dat soortelijk gewicht neemt af!…
Dat is niet wat je zou verwachten, want het percentage ‘vetkleppen’ op de fiets neemt schrikbarend toe. De oorzaak is gelegen in het fenomeen dat spiermassa zwaarder is dan spek, uitgedrukt in gram per kubieke centimeter…
Dat haakt precies in op een artikel in Trouw vandaag, dat de kop heeft van iemands quote: ‘Van mij mag die e-bike voor jongeren verboden worden’. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het ermee eens ben. Laat ze verdorie bewegen die jongeren, dat is goed voor ze…
Voorstanders van de e-bike (dat zijn vrijwel altijd mensen die zelf zo’n ding hebben gekocht en dus per definitie tegen de tegenstanders ervan zijn) zeggen dat het mensen uit de auto houdt of ze van bromfiets naar e-bike doet transformeren…
Ongetwijfeld zal daar een waarheid in schuilen, maar dat zijn eerder de uitzonderingen. Het gaat om de wet van de grote getallen: er zijn ondertussen vijf miljoen (5.000.000!) elektrische fietsen. Een groot deel van de bezitters heeft geen gewone fiets meer…
Per saldo een afname van de geleverde wattages van de spiermassa van het volk als geheel, wat resulteert in de relatieve toename van vet. Want je hoort geen causale verbanden tussen de toename van de e-bike-km’s en een toename van sport in het algemeen…
Over pak ‘m beet vijftig jaar zal onze maatschappij, zonder ingrijpende acties van bijvoorbeeld de overheid en/of zorgverzekeraars, gemiddeld gezien bestaan uit een hoog percentage dikkerdjes, met bijbehorende fysieke en mentale problemen…
Dat zijn de naakte feiten: als je gezonder leeft en meer beweegt (wattages levert, aan energie-slurpende lichaamsbeweging doet), heb je statistisch gezien minder kans op allerhande bijwerkingen van het dik, traag en vadsig zijn…
Een belangrijke rol ligt natuurlijk bij de ouders. Maar die zijn niet altijd, vanwege imperfecties (als ze het verkeerde voorbeeld hebben gekregen in hun eigen jeugd of uit een straatarm gezin komen), in staat op tijd bij te sturen…
Echter, de mens is ook inventief. We willen als geheel, als soort, Darwiniaans overleven. We gaan er beslist wat op vinden als het de spuigaten uitloopt, als letterlijk de mens zo dik en grotesk wordt dat het geen primaire bewegingen meer kan maken, zoals lopen…
Dat is zo’n beetje onze grondhouding: we laten het eerst uit de klauwen lopen, omdat we plezierig leven belangrijk vinden. Na verloop van tijd gaan we ingrijpen, desnoods door met harde hand mensen financieel te raken als ze niet meedoen gezond te worden…
Gelukkig zijn er al farmaceutentoko’s die miljarden steken in onderzoek naar obesitas, zoals afslankmagnaat Novo Nordisk. Maar daar zullen vele (religieuze) ethici nog wel hun plasje over willen doen, of je wel met biotechnologie de mens mag beïnvloeden…
Ik zeg: ja, doe toch maar, want anders wordt het dik-worden-drama zo omvangrijk, dat de rest van de wereld, die wel bewust leeft, er onevenredig veel last van heeft. Het leven moet wel ‘cute en cosy’ blijven, toch? Dat zeg ik met een cynische knipoog…
Barfman